ಅವಳ ಹೆಸರು ಕೇಳಬಹುದಿತ್ತು...

'Hey, Good morning!... How was your weekend?'- ನನಗೆ ಬಂದ ಪ್ರಶ್ನೆ

Weekend?.... ಆ ವೀಕ್ ನ ಎಂಡ್ ಎಷ್ಟು ಚನ್ನಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ! ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡೆ.  

ಭೈರಪ್ಪ ಅಭಿಮಾನಿನಾ ? -  ನಾನು ಅವಳನ್ನ ಕೇಳಿದ ಮೊದಲನೇ ಮಾತು

ಭೈರಪ್ಪನವರ 'ಪರ್ವ' ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕವರ್ ನಲ್ಲಿ ತುರುಕುತ್ತಾ ಥಟ್ಟನೆ ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಿದ್ದಳು. ತನ್ನನ್ನೇ ಯಾರೋ ಮಾತನಾದಿಸಿದರಾ ಅಂತ.

ಭೈರಪ್ಪನವರ ಪರ್ವ ನಿಮ್ಮ ಕಯ್ಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಕೇಳಿದೆ.. - ನಾನು ಪುಸ್ತಕದೆಡೆ ಬೆರಳು ಮಾಡುತ್ತಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದೆ .

ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಅಪರಿಚಿತ ಹುಡುಗಿಯರ ಮಾತನಾಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯವನು ನಾನೇ. ಹಾಗೆ ಎಂದೂ, ಯಾವುದೂ ಹುಡುಗಿಯನ್ನ  ನಾನೇ ಕರೆದು ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಇಲ್ಲ. ಯಾರನ್ನೋ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಅವರು ಅನಪೇಕ್ಷಿತ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ನನ್ನ ಮಾನ ಹರಾಜಾದರೆ ಅನ್ನುವ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿ ಭಯ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ, ನಾನು ಎಂದೂ ಅಪರಿಚಿತರ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗುವುದೇ ಕಡಿಮೆ. ಪರಿಚಿತರಲ್ಲಿಯೇ ತುಸು ಮಾತು ಕಡಿಮೆ ಆಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಿತ್ತು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ.  ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವಾಗ, ಆಫೀಸ್ ಕ್ಯಾಬ್ ನಲ್ಲಿ ಸಾಗುವಾಗ, ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಡಬ್ಬಿಯ ಮುಂದೆ ಕೂತಿರುವಾಗ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರು ಮಾತಿಗೆ ಶುರುವಿಟ್ಟರೆ,  ಈಕೆ/ ಈತ ನನಗೆ ಪರಿಚಯವಾಗದಿದ್ದರೆ ಸರಿ ಇತ್ತು ಎಂದು ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಾರಿ ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದಿದೆ. FM ಕೇಳುವುದು, ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುವುದು, ಕ್ಯಾಬ್ ನಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುವುದು, ಹಾಡು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿ ನಗುವುದು ಹೀಗೆ ಏನೇನೋ ಮಾಡಬಹುದು, ಅದೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಖಾಲಿ ಪೀಲಿ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುವುದು ಒಂದಿನಿತೂ ಸಲ್ಲ , ಅದೂ ಯಾರ್ಯಾರದ್ದೋ ಜೊತೆ! ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಹೊಸ ಮುಖಗಳಿಗೆ ಜಾಸ್ತಿಯೆಂದರೆ ಒಂದು ಸ್ಮೈಲ್ ಕೊಟ್ಟೇನು, ಹೊಸ ಹುಡುಗಿಯರ ನೋಡಿ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕದ್ದು  ನೋಡುತ್ತಲೇ ಕೂತೇನು, ಆದರೆ ಮಾತನಾಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹುಡುಗಿ ಚಂದವಿದ್ದರಂತೂ ಅವಳಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಧೈರ್ಯವೇ ಸಾಲದು.  ಆದರೆ,ನಿನ್ನೆ 'ಸಪ್ನಾ ಬುಕ್ ಹೌಸ್ ' ನಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೌಂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ನಿಂತಾಗ ಪಕ್ಕದ ಹುಡುಗಿಯು ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಅದೇಕೋ ಸರಕ್ಕನೆ ಮಾತನಾಡಿಸಿಬಿಟ್ಟೆನು. ಒಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಮುಖವನ್ನೂ ಬಹುಷಃ ನನ್ನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಮಾತು ಹೊರಟು ನಿಂತ ಮೇಲೆಯೇ ನೋಡಿರಬೇಕು. ಕಣ್ಣಿಗೂ ಮುಂಚೆ ಮಾತು ಅವಸರ ಪಡಿಸಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ವಿಷಾದಿಸಬೇಕಿದ್ದಿಲ್ಲ! ಕಾರಣ ಅವಳು ನೋಡಲೂ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದಿದ್ದು.

ನಾನು ಭಾರಿ social ಆಗಿ ನಡೆದುಕೊಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಎರಡು ಕಾರಣಗಳಿರಬಹುದು. ಒಂದು, ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಪುಸ್ತಕದ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ತೀರ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದ ದೃಶ್ಯ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಎಂದರೆ, ಹುಡುಗಿ ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದು. ಹುಡುಗಿಯರಿಗೂ ಕಾದಂಬರಿಗಳಿಗೂ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ ನೋ ಎಷ್ಟೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ನನಗೆ ಪರಿಚಯವಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯರಲ್ಲಂತೂ ಓದುವ ಹವ್ಯಾಸಿಗಳು ತೀರಾ ದುರ್ಲಭ. ಹರಕು ಮುರುಕು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಗಳನ್ನ ಓದಿಕೊಂಡು ಅಡ್ಡಾಡುವುದು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಂಡರೂ , ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವವರನ್ನ ಅಷ್ಟಾಗಿ ನಾ ಕಾಣೆ. ಅಂಥವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ನನಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಗೌರವ (ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹುಡಗಿಯರನ್ನು ಕಂಡು, ಹುಡುಗರು ಕನ್ನಡ ಓದುವುದು ಅಪರೂಪವೇನಲ್ಲ). ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾನು ಆ ಮಹಾತಾಯಿಯನ್ನು ಮಾತಿಗೆ ಆಮಂತ್ರಿಸಿದ್ದು.

ಕ್ಷಮಿಸಿ??
- ನನ್ನತ್ತ ನೋಡುತ್ತಾ ಅವಳಂದಳು
ಮತ್ತೆ ತಾನೇ 'ಒಹ್! The Book!!... ಹಾಂ!.. ಅವರ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನ ಓದ್ತೇನೆ'    ಅಂದಳು

ಅಷ್ಟಾಗಿ ನಗದೇ, ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರವಾಗದೆ ಬರೀ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಂತೆ ಮಾತನಾಡಿದಳು.
ಸಧ್ಯ ಮಾತಂತೂ ಆಡಿದಳಲ್ಲ, ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದರೆ ಆ ಕೌಂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾನ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ  ಹಿಂದೆ ನಿಂತ  ಧಡಿಯ, ಮುಂದೆ ಬಿಲ್ಲಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕರಿಮುಖ, ಎಲ್ಲರೂ ಆಗ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ನಿಂತ ನಾರ್ತ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಆಂಟಿಯಂತೂ ನಾನು ಆ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದ್ದು, ಅದೂ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿದ್ದು ತರವೇ ಅಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಬೇಜಾರಾಗಿ ಹೊಲಸು ಮುಖ ಮಾಡಿ ನನ್ನನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹುಡುಗಿ 'Sorry I don't speak your language?' ಅಂತ ಅಂದಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಆ ಆಂಟಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಖುಷಿಯಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಏನೋ. ಆದರೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಅದೆಲ್ಲದರಿಂದ ಪಾರು ಮಾಡಿದ್ದಳು. ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟು.

ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು, ಬೀಸುವ ದೊಣ್ಣೆ ತಪ್ಪಿದರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಆಯಸ್ಸು ಎಂದುಕೊಂಡು ಅವಳ ಬೆನ್ನಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಬಿಲ್ಲಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬಂದೆ. ಕನ್ನಡದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಭೈರಪ್ಪನವರನ್ನು ಓದುತ್ತಿರುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ, ಖುಷಿ ಎಲ್ಲವೂ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತು. ನಾನು ಖರೀದಿಸಿದ 'ಜೋಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ, ಮೂಕಜ್ಜಿಯ ಕನಸುಗಳು  ' ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ baggage deposit counter ನಿಂದ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಟೋಕನ್ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿ ಪಡೆಯಹತ್ತಿದೆ .

ಅವಳ ಬ್ಯಾಗ್ ಯಾಕೋ ಸಿಗ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ. ಬ್ಯಾಗೇಜ್ ಕೌಂಟರ್ ನವನ ಜೊತೆ ಅದೇನೋ ಮಾತು ನಡೆದಿತ್ತು. 'ಇದೀಗ ತಾನೇ ಬ್ಯಾಗ್ ಇಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಟೋಕನ್ ಕಳೆದು ಹೋದರೆ ಏನಾಯಿತು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತೆನಲ್ಲ  ಭಯ್ಯಾ! ಪ್ಲೀಸ್ ಚೆಕ್ ಕರ್ಕೆ ದೆದೋನಾ?' ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು . ಆದರೆ ಯಾಕೋ ಆ ' ಚಪ್ಪಟೆ ಕಣ್ಣಿನ ಭಯ್ಯಾ' ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಮಾತನ್ನು ಒಪ್ಪುವಂತೆ ತೋರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ನಿನ್ನೆ ಭಾನುವಾರ, ಸಪ್ನಾ ಬುಕ್ಸ್ ನವರು ಡಿಸ್ಕೌಂಟ್ ಆಫರ್ ಗಳನ್ನ ಇಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೋ ಏನೋ ಅಲ್ಲಿ ಭರ್ತಿ ಜನಜಂಗುಳಿಯಾಗಿತ್ತು. ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನೂ ವಟ್ಟಲಾಗಿತ್ತು. ಇವಳ ಬ್ಯಾಗ್ ಅನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುವುದಕ್ಕೆ ಸಮಯ ಹಿಡಿಯುವುದಾಗಿಯೂ, ಅಲ್ಲಿ ಎರಡು ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನೂ ಇರಿಸಲಾಗಿದ್ದಾಗಿಯೂ, ಜನ ಹೊರಟಂತೆ ಅವಳ ಬ್ಯಾಗ್ ಉಳಿದಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಜೊತೆ ಕನ್ಫರ್ಮ್ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಕೊಡುವುದಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿದ ಆ ಬ್ಯಾಗ್ ಭಯ್ಯಾ!

ಕಯ್ಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ವಜನವಾದ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಬಂದು ಆ ವಿಸ್ತಾರವಾದ ಮೆಟ್ಟಿಲಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಳು ಆ ಹುಡುಗಿ, ಆ ಭಯ್ಯಾ ನ ಕೂಗಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತ. ಸಮಯ ೧೦:೦೦ ಘಂಟೆ ರಾತ್ರಿ. ಕೋರಮಂಗಲದಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ಘಂಟೆಯವರೆಗೂ ಹುಡುಗಿಯರು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರಾದರೂ ಇವಳ್ಯಾಕೋ ಅಷ್ಟು ಕಂಫರ್ಟಬಲ್ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ . ಆಗಾಗ ಕೈ-ಗಡಿಯಾರವನ್ನೊಮ್ಮೆ, ಭಯ್ಯಾ ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಇನ್ನು ಜನ ಅಲ್ಲಿಂದ ಖಾಲಿಯಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟೊತ್ತು ಆಗುತ್ತದೋ ಏನೋ. ರೋಡ್ ನಲ್ಲಾದರೂ ಯಾರೂ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ ಇಲ್ಲೊಬ್ಬ ಅಂತ ಹುಡುಗರು ನಗಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಬಸ್ಸುಗಳು ತಮ್ಮ ಡ್ಯೂಟಿ ಮುಗಿಸಿ ಡಿಪೋ ವನ್ನು ಹಾಸಿಗೆ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಭರ್ರನೆ ಬರುವ ಪೋರನಂತೆ ಬರುತ್ತಿವೆ . ಬಹುಷಃ ಈ ಬಸ್ಸು ಮರಳಿ ಬರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ, ಕೋರಮಂಗಲ ಡಿಪೊ ನತ್ತಲೇ ಹೋಯಿತು,  ಆಟೋ ದವರೂ ಅದೆಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಕೇಳುತ್ತಾರೋ ಏನೋ. ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಸುದ್ದಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ ನೆನಪಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಧಡಕ್ಕನೆ ಎದ್ದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ಭಯ್ಯಾ ನತ್ತ ಹೋಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿದಳು. ಅವನು ಇನ್ನೂ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಯಾದರೂ ಆದೀತು, ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಬಿಜಿ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟ. ಅದಾಗಲೇ ಸಮಯ ೧೦:೩೦ ಘಂಟೆ!

ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾನು ಗಮನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಹೌದು! ಆ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಯೂ ನಾನು ಸಹ ಅಲ್ಲೇ, ಅದೇ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯದೇ, ಎನೂ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದೆಯೇ . ಅವಳಿಗಿಂತ ಒಂದಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ, ಆದರೆ ಅವಳ ನೋಟಕ್ಕೆ ಸಿಗುವಷ್ಟು ಸನಿಹದಲ್ಲಿ. ಅದು ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅವಳು ಒಬ್ಬಳೇ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಡನ್ನು ನೋಡಿ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದ್ದೆನೇ ವಿನಃ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಆಕರ್ಷಿತವಾಗಿ ಆಗಲಿ ಅಥವ  ಅವಳ ಒಡನಾಟವನ್ನು ಬಯಸಿಯಾಗಲಿ ಉಳಿದಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಮೂಲ ಕಾರಣವು ಅವಳಿಗೆ ತುಸು ಕಂಫರ್ಟಬಲ್ ಹಾಗು ಸೇಫ್ ಫೀಲ್ ಆಗಲಿ ಎಂದಷ್ಟೇ ಇತ್ತು, ನಾನಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿದ್ದಕ್ಕೆ. ನನ್ನ ಮನೆಯೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ನಡೆದು ಹೋದರೆ ೧೦ ನಿಮಿಶದಷ್ಟೇ ದೂರವಿತ್ತು.

ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಘಂಟೆ ನಲವತ್ತೈದು ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಆ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ. ಇವಳು ಅವನೆಡೆ ಓಡಿ ಆ ಭಯ್ಯಾನನ್ನು ತೋರಿಸಿ ತನ್ನ ಅಸಹನೆಯನು ತೋಡಿಕೊಂಡಳು, ನಡು ನಡುವೆ ತನ್ನ ಕೈ ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಸಮಯದ ಅರಿವನ್ನೂ ಅವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಸೌಮ್ಯವಾಗಿಯೇ ಅವಳನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದು ಭಯ್ಯಾ ನಿಗೆ ಅವಳ ಬ್ಯಾಗ್ ಅನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಕೊಡಲು ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ. ಭಯ್ಯಾ ಅವನಿಗೆ ಗೋಣು ಹಾಕಿ ಅವಳ ಬ್ಯಾಗ್ ಅನ್ನು ಹುಡುಕ ಹತ್ತಿದ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಬ್ಯಾಗ್ ಅನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತೆಗೆದು ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ!! ಅದೇ! ಎಂದು ಅವಳು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಅವಳ ಕಯ್ಯಲ್ಲಿಡದೆ ಬದಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು 'ರೆಜಿಸ್ಟರ್ ಮೇ ಸೈನ್ ಕರೋ ಮೇಡಂ ಆಪ್... ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಸಬ ಲಿಖ್ ಕೆ. ಬಾದ್ ಮೇ ಕಿಸಿ ಔರ್ ಕ ಹುವಾ ತೋ  ಹಮೇ ಹಿ ಪಕಡೆಂಗೆ' ಎಂದ. ಅವಳು ಸಧ್ಯ! ಬ್ಯಾಗ್ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಎಂದು 'ಹಾಂ' ಅಂತ ಹೇಳಿ ರೆಜಿಸ್ಟರ್ ಅನ್ನು ಇಸಿದುಕೊಂಡು ಸೈನ್ ಮಾಡಹತ್ತಿದಳು. ಅವನು ಕೊಟ್ಟ ಪೆನ್ನು ಮೂಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ!

ಕೊನೆಯ ಪೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಗೀಚಿದರೂ ಮೂಡದೆ ಇದ್ದಾಗ ಅವನು 'ಆಪ್ಕೆ ಪಾಸ್ ಪೆನ್ ಹೋಗಾ ನಾ ಮೇಡಂ ' ಎಂದು ಅವಳನ್ನೇ ಕೇಳಿದ. ಮನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಾವಿರವಾದರೂ ಬೈಗುಳಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಬೈದಂತೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ  ಹುಡುಕಿಕೊಂಡಳು. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಪೆನ್ನು ಸಿಗದೇ ಹೋದಾಗ ಅವನತ್ತ ಮೂತಿ ಮಾಡಿ, ನನ್ನಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ತಗೊಳ್ಳಿ, ನಾನಿನ್ನು ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ  ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡಳು. ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ನಿಮ್ಮ ನಂಬರ್ ತಗೊಂಡು, ಅದನ್ನು ರೆಜಿಸ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿಯೇ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಅವಳ ಭಯ್ಯಾ. ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಬರ್ತಾರೆ ಹೊರಗೆ ಈಗ, ಅವರ ಹತ್ತಿರ ಪೆನ್ ಇರ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಆ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಹೊರಗೆ ಬರಬೇಕಾದರೆ ಮತ್ತೆ ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ಬೇಕಾಗುತ್ತೋ ಎಂದು ಅವಳು ತನ್ನ ಬಲಗೈ ಇಂದ ತನ್ನ ಜೋತು ಹಾಕಿದ್ದ ಬ್ಯಾಗ್ ಗೆ ನಿರಾಸೆಯಿಂದ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡಳು. ಆಗ ಅವಳು ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುವಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು.ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನೋಡಿದಳೋ  ಅಥವ ಬರೀ  ನನ್ನ ಭ್ರಮೆಯೋ ಎಂದು ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾನು ಎದ್ದು ಹೋದೆ . ಅವಳತ್ತ ಹೋಗಿ 'ತಗೋಳಿ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಇದೆ ಪೆನ್ನು ' ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಲೇಖನಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಒಂದೂ ಮಾತನಾಡದೆ ಪೆನ್ ತಗೊಂಡು ಸಹಿ ಹಾಕಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ನಿಂತಳು.
                                                                                  
ಬರೋಬರಿ ಹನ್ನೊಂದು ಘಂಟೆ ಸಮಯ. ಅವಳು ಹೊರಟು ನಿಂತಳೆಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿದು ರೋಡಿಗೆ ನಡೆದೆ. ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಅವಳು ಆಟೋ ಒಂದಕ್ಕೆ ಕೈ ಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು. ಅವನೊಡನೆ ತುಸು ಚೌಕಾಶಿ ಮಾಡಿ ಕಡೆಗೆ ಹತ್ತಿಕೊಂಡಳು. ನಾನು ಮುನ್ನಡೆದೆ.

ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆ ? ಒಂದು ಘಂಟೆಗೂ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದ್ದೆನಲ್ಲ. ತೀರಾ ಅಷ್ಟೂ ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲವಾ ?  ಅಥವಾ ಅಪರಿಚಿತರೊಡನೆ ಮಾತು ಬೇಡ ಎಂದೇ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಳೇ. ಆದರೆ ನಾನು ಕನ್ನಡದವನು ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತಲ್ಲ. ಕೌಂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸಲಿಲ್ಲವೇನು ?... ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಅವಳಿಗಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡೆ ಎಂದು ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲವೆ ?. ಕನ್ನಡದ ಹುಡುಗಿ ಎಂದು ನಾನು ತೋರಿದ ಅಕ್ಕರೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಯಿತೇ ? ಅಥವಾ ಅವಳಿಗೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಕೂತಿರುವುದಕ್ಕೇ ಜಾಸ್ತಿ ಅನ್-ಕಂಫರ್ಟಬಲ್ ಅನ್ನಿಸ್ತಾ ?? ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ಆಗಿದ್ರೆ ಕಷ್ಟ. ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ಹೆದರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟೆನಲ್ಲ ನಾನು. ಪಾಪ ಅದಕ್ಕೇ ಅವಳು ಅಷ್ಟು embarrassed  ಫೀಲ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತಿರಬೇಕು. ಅಪರಿಚಿತ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಅಪರಿಚಿತ ಹುಡುಗ ಅವಳ ಬೆನ್ನಿಗೇ  ಬಿದ್ದು, ಅವಳು ಹೋಗುವವರೆಗೂ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡು ಕುಳಿತುಕೊಂಡನೆಂದರೆ.. ಎಂಥ ಹುಡುಗೀಗೂ ಅದು odd ಅನಿಸಬಹುದು. ಥೂ!! ಹಾಗೆ ಸೈಲೆಂಟ್-ಹೀರೋ ನ ಹಾಗೆ ಕೂರುವ ಬದಲು ಅವಳೊಡನೆ ಕೊಂಚ ಮಾತನಾಡಿ.. 'ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗ್ ಸಿಗುವವರೆಗೂ ಇಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತೇನೆ, ಏನು ಅಂಜಿಕೆಯಿಲ್ಲ' ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆದಿತ್ತೋ ಏನೋ. ಆಗ ನನ್ನನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿಯಂತೂ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅವಳು. ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆಯ ಮುಜುಗರದಿಂದಲೇ ಇರಬೇಕು, ಅವಳು ಬಿರ ಬಿರನೆ ಓಡಿ  ಆಟೋ ಹಿಡಿದು ಹತ್ತಿದ್ದು, ಇವನಿಂದ ಬೆನ್ನು ತಪ್ಪಿದರೆ ಸಾಕಪ್ಪ ಎಂದು. ಛೆ! ಎಂಥ ಕೆಲಸ ಆಗಿ ಹೋಯ್ತು ನನ್ನಿಂದ! ಸಧ್ಯ.. ಆ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಅಥವಾ ಆ ಭಯ್ಯಾ ನ ಹತ್ತಿರ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು ಹೇಳಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಮಾತ್ರ. ಅಷ್ಟು ಸಾಕು, ಆಗ ಪೆಚ್ಚು ಮೊರೆ ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನ್ನೆ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು ನಾನು. ಅವಮಾನವಂತೂ ಆಗಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ಸಾಕು ಬಿಡು ಎಂದು ನನ್ನಲ್ಲೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದ್ದೆ.

ಹಿಂದಿನಿಂದ ಒಂದು ಆಟೋ ನನ್ನ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿತು. 'Excuse me! ನಿಮ್ಮ ಪೆನ್ ... '  ಅದೇ ಹುಡುಗಿ. ನನ್ನ ಪೆನ್ ಅವಳ ಬಳಿಯೇ ಉಳಿದುಹೋಗಿತ್ತು.

'ಒಹ್! ಮರೆತುಹೋಗಿದ್ದೆ.. sorry!'   - ನಾನು ಹೇಳಿದೆ, ಪೆನ್ನು ಇಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ

'ಇಲ್ಲ! ಮರೆತು ಹೋಗಿದ್ದು ನಾನು. I should be sorry ' - ಅವಳೆಂದಳು.

ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ಮೈಲ್ ಮಾಡಿದೆವು.

'Thanks for everything tonight!, I saw you were there for me all through that' - ಆಟೋದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೇ ಹೇಳಿದಳು ಬೆಡಗಿ

Engineering ಫಸ್ಟ್ ಸೆಮ್ ನಲ್ಲಿ with-held ಆಗಿದ್ದ ಪೇಪರ್ ನ ರಿಸಲ್ಟ್ ಬಂದಂಗಾಯ್ತು. ಅದೂ ಪಾಸ್ ಎಂದು !! ಮನದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನಾನೇ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡೆ. ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು ಸ್ಮೈಲ್ ಅಷ್ಟೇ ಕೊಟ್ಟೆ, ಇನ್ನು ಮಾತು ಬೇಡ ಎಂದು ನನಗೆ ನಾನೇ ಅಂದುಕೊಂಡು.

ಅವಳೂ ಮರು ನಕ್ಕಳು.

ಆಟೋ ಡ್ರೈವರ್ ಎಕ್ಸಿಲೆಟರ್ ಕೊಡುವವರೆಗೂ ಇಬ್ಬರ ಸ್ಮೈಲ್ ಹಿಗ್ಗಿತು. ಅವನ ಇರುವಿಕೆಯ ನೆನಪಾದಂತೆಯೋ ಏನೋ ಅವಳು, 'ಬನ್ನಿ, ಮನೆವರೆಗೂ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ ' ಎಂದಳು

'ಬೇಡ, ನೀವು ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಮನೆ ಇಲ್ಲೇ ಇದೆ. ನಡೆದುಕೊಂಡೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ' ಎಂದೆ.

'Okay then. It was nice being with you , Hope to see you again soon' ಎಂದು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಯ್ಯಾಡಿಸಿದಳು. Bye ಎಂಬಂತೆ.

ನಾನೂ ಕಯ್ಯತ್ತಿ bye ಮಾಡಿದೆ.

ಆಟೋ ಡ್ರೈವರ್ ನನ್ನ ನೋಡಿ ಸ್ಮೈಲ್ ಮಾಡಿ ಆಟೋ ಮುಂದೆ ಓಡಿಸಿದ. ಅವನ್ಯಾಕೆ ನಕ್ಕ್ಕನೋ ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವನೂ ನನ್ನ ಒಳ್ಳೇತನವ ಮೆಚ್ಚಿಯೇ ನಕ್ಕ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಅವನಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದು ಎನೂ ತಿಳಿದಿರಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಬಲ್ಲವಾಗಿಯೂ . ಅವಳು ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೊರಟು ಹೋದಳು.    
                                          
ಅವಳ 'It was nice being with you' ಮಾತು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ತಾಸುಗಟ್ಟಲೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆದು ಕೂತುಕೊಂಡರೂ ಅಷ್ಟಾಗಿ memorable ಆಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಸಮಯ. ಆದರೆ ಇವತ್ತು ಅದೇನೋ ತುಂಬಾ ಸಮಾಧಾನವಾದಂತೆ ಇದೆ ಭೇಟಿ . ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಒಂದು ಮಾತೂ ಇಲ್ಲದೆ ಒಂದೂವರೆ ಘಂಟೆ ಜೊತೆಗಿದ್ದೆವು . ಅವಳಿಗೂ ನನ್ನಂತೆ ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣದ ಅನುಭವವೂ ಇತ್ತು ಎಂದು ಈಗ ಮನದಟ್ಟಾಯಿತು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದಂತೆಯೇ ಅವಳೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ತುಸುವಾದರೂ ಯೋಚಿಸಿರಬಹುದು ಎಂದು ತರ್ಕ ಹಾಕಿ ವಿಚಿತ್ರ  ಖುಷಿಪಟ್ಟೆ. ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಇಬ್ಬರು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಂತೆ ಕಂಡರೂ ನಮಗಿಬ್ಬರಿಗೂ ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಾವಿಬ್ಬರು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದಿತ್ತು . ಅಲ್ಲಿದ್ದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕೂಡ ಅವಳಿಗಾಗಿಯೇ ನಾನಿದ್ದೇನೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ನನಗೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿಯಿತ್ತು. ಪರಸ್ಪರ ಮಾತಿರದೆ ಸಾವಿರ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಅವಳೂ ಈಗ ಆ ಆಟೋದಲ್ಲಿ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನು ನನ್ನಂತೆಯೇ ನೆನೆಯುತ್ತಿರಲೂಬಹುದು.

ರಾತ್ರಿ ಆ ಮಾಯೆಯಂತಹ ನೆನಪಿಗೆ ಮಾರುಹೋಗಿ ನಗುತ್ತಲೇ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ಅವಳು Thanks for being there for me ಅಂದ ಮಾತು, ಆಗ ಅವಳು ಮಾಡಿದ ಆ ಖಾಸಗಿ ಒಡನಾಟದ ಮುಖ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆಫೀಸ್ ಕ್ಯಾಬ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದೆ ರೋಡಿನಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಸಿಗಬಹುದಾ ಅವಳು ಅಂತ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಧ್ವನಿ....

'Hey, Good morning!...... '

ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ...