ಉಡುಗೊರೆ

ನಾನು ಕದ್ದು ಓದಿದ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ..

Hi.. 
Vodafone ಟು Vodafone call rate ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ಪೈಸೆ ಇದ್ದರು ನಾನು ನಿನಗೆ ಈ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವೆ, ಹತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ಬಿಂದು ಮೇಡಂ ಲೆಟರ್ ರೈಟಿಂಗ್ ಕ್ಲಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ಫೇಲ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಈಗ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತೆ. 'To ' ಹಾಗು 'From' ಅಡ್ರೆಸ್ ಉಲ್ಟಾ-ಪಲ್ಟ ಆಗಿದೆ, ಕಂಟೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ವಿಧೇಯತೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರಲ್ಲಿ ಬಯ್ಯಿಸಿಸ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ನೋಡು ಎಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಮುಂದಿನದನ್ನು ಓದುವಾಗ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ  ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮುಂದುವರೆಸು, ಮೊದಲೇ ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅನುಮಾನ.

ಸರಿ, ನೇರ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರದೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುತ್ತಿ ಬಳಸಿ ಬರುತ್ತೇನೆ. ಭಯ ನನಗೆ. So..? ಊಟ ಆಯ್ತಾ?.. ಏನನ್ನ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ??.. ಹಾಂ!! ಈಗ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರ್ತೀನಿ. ನಿನ್ನೆ ನೀನು ಆ ಪುಳಿಯೋಗರೆ ಡಬ್ಬ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಇಡೋವಾಗ ನಿನ್ನ ಉಗುರಿನ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದೆ. ಅದೇ ಆ ಗೋದ್ರೆಜ್ ಬೀರುವಿನ ಕಲರ್ . ಅದು ನಿನಗೆ ಸರಿ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಮೊದಲಿನದ್ದೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು, ಕಡುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣದ್ದು. ನಿನ್ನ ಬಿಳಿ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಕೆಂಪು ಹೊಂದಿಕೊಳುತ್ತೆ. ನಿನಗೂ ನನ್ನ ಮಾತು ಸರಿ ಎನಿಸಿದರೆ ಅದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸು. ನಿನ್ನ ರೂಂ ಮೇಟ್ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಿ. 

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಆರು ವರ್ಷಗಳಾಗಿವೆ. ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ ವಿಂಟೇಜ್ ಕಾರ್ ನಂತೆ ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗೆ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣ್ಸತ್ತೆ  ದಿನೇ ದಿನೇ  ಅಂತ ಅನ್ಸಲ್ವಾ ನಿಂಗೆ? .. ನಾನು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅನ್ನಿಸಿರತ್ತೆ. ಆ ಸಾನ್ವಿ ಮದುವೆ ಆಗ್ತಿದಾಳೆ. ಮುಂದೆ ಒಂದು ದಿನ ನೀನು ಆಗ್ತಿಯ, ನಾನು ಆಗ್ತೀನಿ. ನಾನು ಹೇಳೋದೆನಪ್ಪ ಅಂದ್ರೆ, ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಮದುವೆ ಒಂದೇ ದಿನ ಆದರೆ ಹೇಗೆ ಅಂತ ?. ಒಂದೇ ದಿನ, ಒಂದೇ ಚಪ್ಪರದಲ್ಲಿ, ಒಂದೇ ಮಣೆ ಮೇಲೆ!!

ಹೌದು..!! ನಾನು ನಿನಗೆ propose ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಮನಸಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಮಾಡಿದ್ದರೂ explicitly ಇದೆ ಫಸ್ಟ್ ಟೈಮ್ for the records. ಈ ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ. ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹವನ್ನು ಪ್ರೇಮವಾಗಿಸೋ ಪ್ರಯತ್ನ. ಹೇಗೆ ಹೇಳೋದು ಅಂತ ತಿಳಿಯದೆ ಡೈರೆಕ್ಟ್ ಮದುವೆಯ ಮ್ಯಾಟರ್  ಬರೆದು ಬಿಟ್ಟೆ. Un-romantic ಆಗಿದ್ದರೆ ಕ್ಷಮಿಸು. ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯದಲ್ಲದ ಈ ಭಾವನೆ ನಿನ್ನ  ಮೇಲೆ ಅದು ಹೇಗೆ ಬಂತೋ ನಾನರಿಯೆ. "ಬಾಡದಿರು ಸ್ನೇಹದ ಹೂವೆ, ಪ್ರೇಮದ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ"  ಅಂತ ಹಾಡು ಮಾತ್ರ ಹಾಡಬೇಡ. ಹುಚ್ಚು ಕಾನ್ಫಿಡೆನ್ಸ್ ನನಗೆ ನೀನು ನಿರಾಕರಿಸಲ್ಲ ಅಂತ. ಸ್ನೇಹದ ಹೂವನ್ನು ಪ್ರೇಮದ ಹಣ್ಣಾಗಿಸೋಣ. ನಿನ್ನ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ  ಕಂಬನಿ ಜಾರಿದರೆ ಅದನ್ನು ವರೆಸುವ ಕೈ ಆಗಿರುವೆ, ನಾನಿರೋವರೆಗೂ. ನನ್ನ  ಜೊತೆ ನೀನಿರೋವರೆಗೂ. ಕಂಬನಿ ತರಿಸಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಲಾರೆ, ಅದು practically ಅಸಾಧ್ಯ ಅಂತ ನೀನು ಬಯ್ಯುತ್ತಿ. 

ಸರಾಸರಿ ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ಆಳಿದ್ದೀ, ಸ್ನೇಹಿತೆಯಾಗಿ ನನ್ನ ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿ. ಈಗ ನಿನಗೆ ತಿಳಿಸದೆ  ಅದೇ ಹೃದಯವನ್ನು ಬಣ್ಣ ಬಳಿದು, ರಂಗೋಲಿ ಹಾಕಿ ನಿನಗಾಗಿ ಕಾದಿರಿಸಿರುವೆ. ನೀನು ಬರಬೇಕು, ನಿನ್ನ ಮನೆಯಾಗಿಸಬೇಕು. ಬೇರೆ ಯಾರು ನನ್ನನು  ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಥವಾ  ನಿನ್ನ ಅಷ್ಟೂ ನಖರಾ ಗಳನ್ನೂ ಹಿಡಿಯಲು ನಾನೇ ಲಾಯಕ್ಕು ಅಂತನಾಗ್ಲಿ ಅಥವಾ ನಿಮ್ಮ ಅಪ್ಪನ ಅಷ್ಟು ಆಸ್ತಿನಾ ನೋಡಿ ಈ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕಂತೂ ಖಂಡಿತ ಬಂದಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನು ಬಿಟ್ಟು ಇರುವ ಒಂದೇ ಒಂದು thought ಕೂಡ ನರಕಸದೃಶ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮ ಮಾಡಿದೊರನ್ನ ಇಬ್ಬರು ಸೇರೇ ಬಯ್ತಾ ಇದ್ದ್ವಿ, ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗಿರಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಭಾವ ಒಂದೇ ಎದ್ದು  ಕಾಣತ್ತೆ ಈಗ. ಪ್ರೇಮವೆಂದರೆ ತೀರ selfish relation ಅಂತ ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ್ದೆ. ಈಗ ಆ ಕವಿ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಅಂತ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಒಬ್ಬನೇ ಮಲಗಿದಾಗ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪೊರಕೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಲಗುತ್ತೇನೆ, ಮೂತ್ರ ಮಾಡುವಾಗ ಪಕ್ಕ ಯಾರಾದರು ನಿಂತರೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣ privacy ಬೇಕು ನಂಗೆ. ಇಂಥವೆಲ್ಲ ನಿನಗೆ  ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ಕೂಡ ಗುಲಾಬಿ ಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಅದು ನೆಲವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು  ತಲೆಗೆ ಮುಡಿಯುವ ಬದಲು ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚುತ್ತೀ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ . ಇದು illogical, nonsense ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ನಾನು ಅದನ್ನು ತೋರಿಸದೆ ನಮ್ರವಾಗೇ ಸ್ಪಂದಿಸಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಮುಚ್ಚು ಮರೆ ಇಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ, ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಜಾಸ್ತಿ ನಗುತ್ತೇವೆ. ಬೇರೇನೂ ಹೇಳಲಿ.. 

ಕೆಳಗಿನ ಸಾಲುಗಳು ನಿನಗೆ.. 

ನಾ ನಿನ್ನ ಖುಷಿಗಾಗಿ ಕಂಬನಿಸೋ ಕಣ್ಣು.. 
ಯಾರು ಬರದಲ್ಲಿ ಬಂದವಳು ನೀನು. 

ಈ ಪತ್ರವನ್ನು ಓದುವಾಗ ಸುತ್ತಲೂ ಒಮ್ಮೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಎನೂ ಕೇಳಿಸದಂತಾದರೆ ನನ್ನ ಮಾತು ನಿನಗೆ ಕೇಳಿದಂತೆ. ಇಷ್ಟು ಓದಿ ಇನ್ನು bore ಆಗದೆ ಮುಂದೆ ಓದುವ ಹಂಬಲವಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಸಾರಿ ಆ toilet ವಿಷಯವನ್ನು ಈ  'ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ' ದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದಕೆ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಲೇ ?.. ಈ ಸಾಲಿನ ಕೊನೆಗೆ ನೀನು ನಕ್ಕರೆ ನನ್ನ ಮನವಿಯನ್ನು 'in progress ' ಇಟ್ಟಿರುವೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯಲೇ? ಮನಸಲ್ಲೇ ನಗುತ್ತ ನೀನಿದ್ದಿಯಲ್ಲ ನೀನು!!.. ಮಾತಲ್ಲೇ ಚಂದ್ರನನ್ನು ತೋರಿಸ್ತಿಯ! ಎಂದು 'ಕಪಿ ' ಅಂತ  ಬಯ್ದರೆ ಕೊಂಚ ನಿರಾಳವಾಗಲೇ?. ಮಾತಲ್ಲೇ ತೋರಿಸಿದ ಚಂದ್ರನ್ನ ಕೈಗೆ ತಂದು ಕೊಡುವೆ ಅಂತ ಹೇಳಲಾರೆ, ಅದು ಹಳೇ depressing dialog. ಆದರೆ ಅದೇ ಚಂದ್ರನ್ನ ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಹುಡುಕೋಣ, ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಪಡೆಯೋಣ. ಏನಂತೀ....?? 

Note: ದಯವಿಟ್ಟು ಉತ್ತರವ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಬೇಡ. ನಿನಗಿದ್ದಷ್ಟು patience ನನಗಿಲ್ಲ ಪತ್ರ ಓದುತ್ತ ಕೂರಲು. ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಒಂದು message ಮಾಡು. 

- ನಿನ್ನ ಶರಣ. 

ಕೊನೆಯ ಹೆಸರನ್ನು ಓದಿ ನನ್ನೆದೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿಂತೇ ಹೋಯಿತು!!

ಅಂದು ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ದಿವ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಿಯ ಎದ್ದು wash-room ಗೆ ಹೋದಾಗ ಕಿಟಕಿಯ ಗಾಳಿಯ ರಭಸಕ್ಕೆ ಅವರ ಬ್ಯಾಗ್ ನಿಂದ ಹಾರಿಬಂದ ಪತ್ರವಿದು. ಸಧ್ಯ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಿದೆ, ಅಮ್ಮ-ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ಕಷ್ಟ. ಶರಣ ಇದನ್ನು ಬರೆದು ವರ್ಷಗಳೇ ಆಗಿವೆ. ತುಂಬಾ ಹಳೆಯದೆನ್ನಿಸುವ ಬಾಹ್ಯ ಪತ್ರದ್ದು. 

ನಾನು, ಶರಣ, ದಿವ್ಯ ಹಾಗು ಪ್ರಿಯ engineering ನಿಂದಲೂ ಸ್ನೇಹಿತರು. 'ಕನ್ನಡ ಬರದೆ ಇರೋನು ಕಲಿಲಿ, ಕಲಿದೇ ಇರೋನು ಊರು ಬಿಡಲಿ' ಅಂತ ತ  T-Shirt ಮಾಡಿಸಿ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಊರು ತಿರುಗಿದ್ದೆವು. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಭಾಷೆ ಹಾವಳಿ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದೆ ಎಂದು. ನನಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ದಿವ್ಯಳ ಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸು, ಅವಳಿಗೂ ಅದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಶರಣ ನಮ್ಮ department ನ chocolate-boy ಇದ್ದಂತೆ. ಅವನ philosophical ಲೇವಡಿ ಮಾತುಗಳು, ಪಟ ಪಟಾಂತ ಆಡುವ ವ್ಯಂಗ್ಯ ಎಲ್ಲವು ಜನಪ್ರಿಯ. ದಿವ್ಯ, ಪ್ರಿಯ ಅಂತೂ ಹೊಟ್ಟೆ ಹುಣ್ಣಾಗುವಷ್ಟು ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಹಂಜಿ ಮೇಡಂ ಶರಣನ ಜೊತೆ ತಿರುಗಬೇಡಿ, ನಿಮ್ಮ  ಓದು ಕೂಡ ಹಾಳಗತ್ತೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಕೆ ಅವರ ಜೊತೆ ಜಗಳವಾಡಿ ಬಂದಿದ್ದರು ದಿವ್ಯ, ಪ್ರಿಯ. ಅಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿ ಸ್ನೇಹ. ನನ್ನ ಶರಣನ ಜೋಡಿ ಶೋಲೆ ಸಿನಿಮಾದ  ಜೈ-ವೀರು, ಮಿಂಚಿನ ಓಟ ಸಿನಿಮಾದ ಅನಂತ್-ಶಂಕರ್ ನಾಗ್ ಲೆವೆಲ್ ಗೆ ಫೇಮಸ್ ಕಾಲೇಜ್ ನಲ್ಲಿ. ಶರಣ ಯಾವಾಗಲೂ ಹೇಳ್ತಿದ್ದ 'ಲೇ ಶಿವ.. ನಂಗೆ doubt ಕಣೋ.. ಪ್ರಿಯ ಯಾಕೋ ನಿನ್ನನ್ನ ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತಿದಾಳೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಯಾವಾಗ್ಲೂ ನಿನ್ನೇ ಕೇಳ್ತಾಳೆ, ನಿನ್ನೇ  ನೋಡ್ತಾಳೆ ಬರೀ .. ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ propose ಮಾಡ್ತಾಳೆ ನೋಡ್ತಾ ಇರು.. ನೀವಿಬ್ಬರು ಒಂದಾದರೆ ಜೋಡಿ ಸರಿಯಾಗಿರತ್ತೆ. ನಮ್ಮಷ್ಟು ಖುಷಿ ಯಾರು ಇರಲ್ಲ.. after all only good friends can be good partners. ' ಅಂತಿದ್ದ. ನಾನು 'ಏಯ್ ಹೋಗಲೋ.. ಸುಮ್ನೆ ಏನೋ ಒಂದ್ ಹೇಳ್ತಿಯ.. ಪಾಪ ಅವ್ಳು ಸರಿಯಾಗೇ ಇದಾಳೆ. ಏನೇನೋ ಹೇಳಬೇಡ ' ಅಂತಿದ್ದೆ. 

ಇದೆಲ್ಲ ಕಳೆದು ಈಗ ಐದು ವರ್ಷ! ನನ್ನ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಒಂದು ವಾರ ಆಗಿದೆ. ಹನಿಮೂನ್ ಹೋಗೋ ಟೈಮ್ ನಲ್ಲಿ  ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದಿವಿ, ಹರಿದ್ವಾರಕ್ಕೆ. ಅಮ್ಮನ ಆಸೆ. ನಾನು, ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪ, ಪ್ರಿಯ, ದಿವ್ಯ, ಅತ್ತಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಇದೀವಿ. ಅವನಷ್ಟೇ ಇಲ್ಲ.. ಶರಣ. ಮದುವೆಗೆಂದು ಒಂದೇ ಒಂದು ದಿನ ಬಂದು ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟ. ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ Indian Air-Force ನಲ್ಲಿದಾನೆ. ಅವನಿದ್ದ ಆ ಒಂದು ದಿನ ನನಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಖುಷಿ ಇತ್ತು. tension-free  ಇದ್ದೆ.  ಅವನಿದ್ದರೆ ಹಾಗೆ, ನಿರಾಳವಾಗಿರ್ತೇನೆ. ಜೊತೆಗೆ ನೀನಿರು ಸಾವಿರ ಬಂದರು ನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಅವಾಗು ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ, ಇಗಲೂ ಹೇಳ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಮದುವೆಗೆಂದು ಬಂದವನು ಬಡ್ಡಿ ಮಗ ಒಂದು ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ಕೊಡದೆ ಹೋದ. Formality  ಇರಬಾರದು ಸ್ನೇಹದಲ್ಲಿ ನಿಜ ಆದರೆ ನಾನು ಶರಣ ಏನು ಕೊಡಬಹುದು ಅಂತ expect ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಇರಲಿ.. ಅವನು ಬಂದದ್ದೆ ಖುಷಿ. 

ದಿವ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಿಯ ಒಂದೇ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ  ಬಟ್ಟೆ ಬರೆಗಳನ್ನ ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಈ ಲೆಟರ್ ಯಾರದ್ದೆಂದು ಗುರ್ತು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಶರಣ ಇದನ್ನು ಯಾರಿಗೆ ಬರೆದಿರಬಹುದು ? ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಅವನಿಗೇನು ಬಂದಿರಬಹುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದೆ.. 

'ನೀನು ನಗಿಸಿದಾಗಷ್ಟೇ ನಗಬೇಕು ನಾನು. ನೀನು ನನ್ನನು ಅಳಿಸಿದಾಗೆಲ್ಲ ಸ್ವಂತದ ಭಾವನೆ. ಇನ್ನೂ ಅಳಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಅತ್ತರೆ ಬರಿ ನಿನಗಾಗಿ ಅಳಬೇಕು ನಾನು. ನಿನ್ನಿಂದ ಅಳಬೇಕು ಅನ್ನೋದಲ್ಲ. ಅಳಿಸಬೇಡ ಪ್ಲೀಸ್.. ಈ ಮೂರು ವರ್ಷ ಅದು ಹೇಗೆ ಕಳೆಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಬರಿ ನೀನೆ. ನಾನು 'ಹ್ಞೂ!!' ಅನ್ನಲು ಅದು ನಿನಗೆ ಕೇಳಿಸುವುದೇ??.. ಕೇಳಿಸುವ ಹಾಗೆ ನನ್ನನು ಏನಾದರು ಕೇಳು.. ಹೇಳುವೆ. ಈಗೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಿಷ್ಟವೇ  ನನ್ನಿಷ್ಟ. ನನ್ನಿಷ್ಟ ನಿನಗಿಷ್ಟವಾಗದಿರಬಹುದು. ಅದೇನೆಂದು ತಿಳಿಸು.. ಮತ್ತೆ ಕಾದಿರುವೆ '

ಈ ಸಾಲುಗಳು ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದಂತಿವೆ ಆ ಶರಣನ ಪತ್ರಕ್ಕೆ, reply ಆಗಲು. ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ Engineering ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದ ಕೊನೆಗೆ ಪ್ರಿಯ ನನಗೆ ಕಳಿಸಿದ ಸಂದೇಶವಿದು. ಇಗಲೂ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿ ಇದೆ. ಅವಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನ್ನನು ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ಶರಣನ ಮಾತು ಸುಳ್ಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.  

ದಿವ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಿಯ wash-room ನಿಂದ ಮರಳಿದರು. ಇಬ್ಬರು ಏನೋ ಮಾತನಾಡಿ ನಗುತ್ತಲೇ ಬಂದು ಕುಳಿತರು. ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ಮರೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅಮ್ಮನ ಪಕ್ಕ ಪ್ರಿಯ ಕೂತಿದ್ದಳು, ಅವಳ ಪಕ್ಕ ದಿವ್ಯ. ಎದುರಿನ ಸೀಟ್ ನಲ್ಲಿ ನಾನು, ಅಪ್ಪ ಮತ್ತು ಮಾವ. 

ಅಮ್ಮ ಕೇಳಿದರು : 'ಪ್ರಿಯಾ.. ಆ ಕೆಂಪು ಬಟ್ತೆಯೊಳಗಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿ ಗುಣಗಡಿಗೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಿಯೇನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ?'

ಪ್ರಿಯ : ಹಾಂ ಮಾ.. ಇಟ್ಟಿದಿನಿ.. ಎಲ್ಲ ಇದೇ.. ನೀವು ಆರಾಮಾಗಿ ಮಲ್ಕೊಳಿ.. 

ದಿವ್ಯ ಗಾಳಿಯನ್ನು ತಾಳದೆ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಹಾಕಿದಳು. 

ನಾನು, ಪ್ರಿಯ, ಅಪ್ಪ ಮತ್ತು ದಿವ್ಯ ಇಸ್ಪೀಟಿನ ಎಲೆಗಳನ್ನು ತೆರೆದು ಆಡಲು ಕೂತೆವು. ಎಲೆ ಜೋಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ನನ್ನ ಬೆರಳಲ್ಲಿನ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸ ಬಂಗಾರದ ಉಂಗುರುದ ಮೇಲೆ ಕೆತ್ತಲಾಗಿದ್ದ  "SD" ಅಕ್ಷರಗಳು ಆ ರೈಲಿನ ಮಬ್ಬು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೂ ಮಿಂಚುತ್ತಿದ್ದವು. 

ಯಾರು ಕೊಡಲಾಗದ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ಶರಣ ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ..  

Coffee Day

ಅವಳು  ಒಳ ಬರಲು ಅವನು ಕಾಜಿನ ಕದ ತೆರೆದ..

ಅವನು Stripes ಇರೋ Shirt, ಬ್ಲೂ jeans ಹಾಕಿದ್ದ. ಶರ್ಟ್ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಕ, ವೆಲ್-ಸೆಟ್ ಕೂದಲು ಹೊಂದಿದ್ದ. Puma ಬೆಕ್ಕಿನ ಚಿತ್ರ ಉಳ್ಳ ಶೂ ಧರಿಸಿದ್ದ. ಅವಳಿಗಾಗಿ ಚೇರ್ ಸರಿಸಿ 'Please sit down..' ಅಂದಿದ್ದ. 

ಅವನು ಸರಿಸಿದ ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ನಾಜೂಕಾಗಿ ತನ್ನ ಪರ್ಸ್ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಕುಳಿತುಕೊಂಡಳು. ಮುಖ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ, ಮೈಮಾಟವಷ್ಟೇ ಕಂಡಿದ್ದು. ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ಅನ್ನಿಸೋ ಥರ ಇತ್ತು. ಆ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ನುಣುಪಾದ ಸೀರೆ ಎಷ್ಟೇ ಹಿಡಿದಿಡೋಕೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ಅದನ್ನ ಮೀರಿ ಅವಳ ಅಂದ ಹೊರಚೆಲ್ಲಿತ್ತು. ಅವಳುಟ್ಟ sleeve-less blouse ಅವಳ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಪೂರ್ತಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು.  ಕಾಣದ ಅವಳ ಮುಖದ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ಅವಳ ಬೆನ್ನಿನ ಬಣ್ಣ index ನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಭುಜದ ಮೇಲಿಂದ ಇಳಿದು ಬಂದ ಸೆರಗು 'Sinusoidal wave' ನ ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಜೋತು ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಸೀರೆಯ ಮಡಿಕೆಗೂ, ಸೊಂಟದ ಮಡಿಕೆಗೂ ಸ್ಪರ್ಧೆ ನಡೆದಿತ್ತು.  ಆ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ  ಸೊಂಟ ಗೆದ್ದಿತ್ತು. ಮಡಿಕೆಗಳೇ ಇರದ ಸೊಂಟ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಜನರ ಕಣ್ಣಿಗೆಲ್ಲ temptation ಆಗಿದ್ದು ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಸೆರಗನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಕೂತಳು ಆ ಬೆಡಗಿ. 

ಮೆನು ಕಾರ್ಡ್ ನ ಕೆಳಗೆ ಇಟ್ಟು  ಅವಳು ನೋಡಿದ್ದು ಅವನ ಮುಖವನ್ನ, ನಾನು ನೋಡಿದ್ದು ಅವಳ ಮುಖವನ್ನ. Beautifull!! ಮನಸು ಹೇಳಿದ್ದು. ಇಂಡಿಯಾ ಮ್ಯಾಪ್ ಗೆ ಜಮ್ಮು-ಕಶ್ಮೀರ, ಶಿವನ ತುರುಬಕ್ಕೆ ಚಂದ್ರ, ನಮ್ಮೂರ ತೇರಿಗೆ ಕಳಶ. ಹಾಗೆ ಅವಳ ದೇಹಸಿರಿಗೆ ಆ ಸುಂದರ ಮುಖ. ಮಾರು ಹೋಗಿದ್ದ ಅವಳ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತ ಆ ಹುಡುಗ ಕೂಡ. 

ಅವನು.. 'So.. what would you like to order?' ಅಂದ.. 

'ಆಂ... a cappuccino would do' ಅಂದಳು. 

ಆ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಇನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಅನ್ನೋ ದು:ಖ ಒಂದೆಡೆ ಆದರೆ, ಅದೇ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಹಾದು ಹೊಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ಖುಷಿ ಒಂದೆಡೆ... ಅವಳಾಡಿದ ಆ ಪದಗಳಿಗೆ. 

ದೂರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಜಾಗೆಯಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ನಾನು. ಜಾಸ್ತಿ ಸಲಿಗೆ ಇಲ್ಲದೆ decent ಆಗೇ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವಳು ಕಡೆ ನೋಡೋವಾಗ ಅವನು ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡೋದು, ಅವಳು  ಅವನಿಂದ ಕಣ್ಣು ಮರೆಸಿ ಮರೆಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡೋದು. 

ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಇದೇ ಜೋಡಿನ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೂತಿದಾನೆ ಕಣ್ಣು ಬಿಡದೆ, ನನಗೆ diagonally opposite ಮೂಲೆ ನಲ್ಲಿ . ಅವನೂ ಹಾಕಿದ್ದು ಅದೇ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಟೀ-ಶರ್ಟ್.  ನೋಡೋಕೆ ಸುಮಾರಾಗಿ ಇದ್ದ.  Specific ಆಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಆ ಸುಂದರಿಯನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮೂಲೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ. ಯಾಕ್ ನೋಡಬಾರದು, ಅಷ್ಟು ಸುಂದರಿ ಅವಳು ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಮೊದ ಮೊದಲು ನಾರ್ಮಲ್ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಹೊತ್ತು ಕಳೆದಂತೆ ಅವನ ನೋಟ ಯಾಕೋ irritating ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲಿ ನೆಪ ಮಾತ್ರಕೆ ಒಂದು ಕಾಫಿ ಮುಗ್ ನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಅವಳನ್ನೇ ಗುರಾಯಿಸ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದ. ಏನೇ ಅನ್ನಿ ಹಾಗೆ ಹುಡುಗೀರನ್ನ ಗುರಾಯಿಸಬಾರದು. ಪಾಪ ಆ  ಹೆಣ್ಣು ಮಗು, ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿ ನಾನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವಳನ್ನ ನೋಡಿದೆ ಸುಮಾರು 46 ನೇ ಸಾರಿ ;). 

ಅಲ್ಲಿನ T.V ಸದ್ದು ಹಠಾತ್ತನೆ ಕಡಿಮೆ ಆದಾಗ ಅವನ  ಒಂದು ಮಾತು ಕೇಳಿಸಿತು. 

'ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿ.. what are your hobbies?..'

ಮತ್ತೆ ಸದ್ದು ಜಾಸ್ತಿ ಆದೊಡನೆ ಅವಳ ಉತ್ತರ ನನಗೆ ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲ. 

ಅವರಿಬ್ಬರು ಪ್ರೇಮಿಗಳಲ್ಲ!! ಇತ್ತೀಚಿಗಿನ ಹೊಸ trend ಪ್ರಕಾರ ಅವನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದ ಹುಡುಗ. ಕಾಫಿ ಡೇ ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿ ನೋಡುವ ಸಂಪ್ರದಾಯ. ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿ ಮನೆ ಇಂದ ಆಚೆ ಇದ್ದು working ಆಗಿರೋದ್ರಿಂದ, ತಂದೆ ತಾಯಂದಿರು ಮೊದಲು ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಿ  ಎಂದು informal ಆಗಿ ಈ ಭೇಟಿ ನ arrange ಮಾಡ್ತಾರೆ, ತಾವು ಊರಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು. ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಗೆ ಓಕೆ ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಮಾತು. ಈಗೀಗ CCD ಗಳಲ್ಲಿ ಈ ದೃಶ್ಯ ಸರ್ವೆ ಸಾಮಾನ್ಯ. 

ಆ ಹುಡುಗನ ಮುಖದಲ್ಲಿರೋ ಸಂತೋಷ ಉತ್ಸಾಹ ಹುಡುಗಿಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. Formality ಗೆ ನಕ್ಕಂತೆ ನಗು, ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಆಡೋ ಕಣ್ಣುಗಳು , ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಈ ಮೀಟಿಂಗ್ ಮುಗಿದರೆ ಸಾಕಪ್ಪ ಅನ್ನೋ ಹಾಗಿದ್ಲು. ಅವನು ಹಾಕೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಕ್ಕಷ್ಟೇ ಆಗೋ ಅವಳ ಮಾತುಗಳು. ಆ ಸುಂದರಿ ತನ್ನ mobile ಅನ್ನು ಹಿಡಿದು ಏನೋ ಮಾಡಿದಂತಿತ್ತು.. 

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ.. 

'Hey.. ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪಾನೆ ಹೊತ್ತು ಕಣೋ.. ಮುಗೀತು ' ನನ್ನ ಫೋನ್ ಗೆ ಸಂದೇಶ.. 

'ಎಷ್ಟೇ ಕಾಯಿಸ್ತಿಯ ಈಡಿಯಟ್!.. '   ನಾನು ಹುಸಿ ಮುನಿಸಲ್ಲಿ.. 

'ಜಾಸ್ತಿ ಹೊತ್ತೆನಿಲ್ಲ್ವೋ.. ಇವನು ತುಂಬಾ ಮಾತಾಡ್ತಿದಾನೆ. ಬೇಗ ಮುಗಿಸಿಬಿಡ್ತೀನಿ.. ನೀನ್ ಏನೋ ಮಾಡ್ತಿದಿಯ ಕಪಿ.. '

'ನಾನ.. ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಹುಡುಗೀನ ನೋಡ್ತಾ ಕೂತಿದಿನಿ.. '

'ಓಹೋ!! ನನಗಿಂತ ಸುಂದರಿನೇನೋ ಅವಳು ??'

'ಅನ್ಸತ್ತೆ '...   ";)"   ಈ smiley ನಾ ಹಾಕೋದ್ ಮರಿಲಿಲ್ಲ. 

'ಆಯ್ತು continue ಮಾಡು. ಬರೀ ನೋಡೋದಷ್ಟೇ ನಿಂದು, ಕೈಲಿ ಏನು ಆಗೋದಿಲ್ಲ ' ಅವಳ  ತುಂಟ ಮಾತು. 

ನಾನು reply ಮಾಡೋದನ್ನ ಮರೆತೇ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಆ ಮೂಲೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ, ಅದೇ ಆ ಹಳದಿ ಶರ್ಟ್ ಹುಡುಗ ಈ ಹುಡುಗಿ ನಾ ಜಾಸ್ತಿನೆ ನೋಡ್ತಿದಾನೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಇರುಸು ಮುರುಸು ನನಗೇ  ಆಗೋಯ್ತು. ನೇರ ಅವನ ಹತ್ತಿರ ಹೋದೆ.. 

'Excuse me.. ಏನ್ ಬೇಕು ರೀ ನಿಮಗೆ ' ಅಂತ ಕೇಳೆಬಿಟ್ಟೆ.. 

ಅವನು ಕೈ ಸನ್ನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ 'Nothing ' ಅಂತ ಅಂದ.. 

ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನ seat ಮೇಲೆ ಬಂದು ಕುಳಿತೆ ನಾನು. 

'Hey.. ಐದೇ ಐದು ನಿಮಿಷ.. ಮುಗೀತು ' ನನ್ನ  mobile ಗೆ message. 

'Hello.. ಜಾಸ್ತಿ ಆಯ್ತೆ ನಿಂದು. ಇನ್ನು ಆಗಲ್ಲ ನನ್ನ ಕೈಲಿ. ೫ ನಿಮಿಷ ಜಾಸ್ತಿ ಆದರೆ ನಾನೇ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ ' ಅಂತ ಕೋಪದಿಂದ ನೆ reply ಮಾಡಿದೆ . 

'Oye ಕಪಿ.. ಹಾಗೇನಾದರು ಮಾಡಿಯ.. ಐದೇ ನಿಮಿಷ ಕಣೆ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ' ಅಂತ ಅಂದ್ಲು.. 

ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ ಅಂತ ಇರೋ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ 'ಲಕ್ಷ್ಮೀ ' ಅಂತ ಕರೆಯೋಳು. ಹುಡುಗಿ ಥರ ನನ್ನ address ಮಾಡೋದ್ರಲ್ಲಿ ಅದೇನು ಖುಷಿನೋ ಅವಳಿಗೆ. 

ಅಂತು ಇಂತೂ ಆ ಜೋಡಿಯ ಮೀಟಿಂಗ್ ಮುಗೀತು. ಹುಡುಗ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ಅವಳ ಚೇರ್ ಸರಿಸಿದ. ಆ ನೀರೆ ತನ್ನ ಸೀರೆ ಸರಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಪರ್ಸ್ ತಗೊಂಡು ಎದ್ದಳು. ಇಬ್ಬರು  ಹೊರ ನಡೆದರು . ಅವಳು ನೋಡಲು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಇನ್ನೂ ಅಂದವಾಗಿ ಕಂಡಳು.

೧೦ ನಿಮಿಷದ ನಂತರ.. 

'ಎಲ್ಲಿದ್ದಿಯ ಈಗ ??' ನನಗೆ ಮತ್ತೆ ಮೆಸೇಜ್.. 

'ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದೀನಮ್ಮ busy girl! ಅದೇ CCD ನಲ್ಲಿ ' ನನ್ನ reply. 

ಮತ್ತೆ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಳೆದಿರಬೇಕು ಆ ಹಳದಿ ಸೀರೆಯ ನೀರೆ ವಾಪಾಸ್ ಬಂದಳು.. ಈ ಸಾರಿ ಒಬ್ಬಳೇ. 

ಒಳ ಬರುತ್ತಾ ನೇರ ಆ ಹಳದಿ ಶರ್ಟ್ ಹುಡುಗನ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಬಿಡೋದೇ!!!!!!... 

ನನಗಾದಷ್ಟೇ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಅಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಕೂತೇ ಇದ್ದ ಕೆಲವರಿಗೂ ಆಯ್ತು. ಅವಳು ಅವನ ಎರಡೂ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು  ತನ್ನ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದಳು .  ಅವಳಿಗಾಗಿ ಅಷ್ಟೊತ್ತು ಕಾದಿದ್ದಕಾಗಿ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅವನು ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕರಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅವರಿಬ್ಬರು ಪ್ರೇಮಿಗಳು!! ಅದಕ್ಕೆ ಆ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣ ಮ್ಯಾಚ್ ಆಗಿದ್ದು ಆನಿಸ್ತು ನನಗೆ. ಅವಳೇ  ಅವನಿಗೆ ನೀನು ಇದೆ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕು ಅಂತ ಹೇಳಿರಬೇಕು. ಹಾಗಾದರೆ ಆ Gentleman ಯಾರು ?.. ಅವಳಪ್ಪ ತೋರಿಸಿದ ಗಂಡು ಇರಬೇಕು. 

'ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಿಗ್ನಲ್ ಹತ್ತಿರ ಬರ್ತೀನಿ.. ಬಾ ಅಲ್ಲಿ '  ನನ್ನ ಹುಡುಗಿಯ ಸಂದೇಶ.. 

'ಬಂದೆ.. ' -ನಾನು.

ಅಂದಹಾಗೆ ನಾನೊಬ್ಬ aspiring ಫಿಲಂ-ಮೇಕರ್. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ DOP ಕೋರ್ಸ್ ಮಾಡ್ತಾ, ಸಂಜೆ  CCD ನಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಟ್-ಟೈಮ್ ಜಾಬ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ನನ್ನ ಹುಡುಗಿ M.G ರೋಡಲ್ಲಿರೋ IT ಕಂಪನಿ ಲಿ ಸಾಫ್ಟ್ವೇರ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್, ಮೀಟಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ನನ್ನ ಭೇಟಿ ಆಗಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ . ಎರಡು ವರ್ಷ ಮುಂಚೆ ನಾನು IT ನಲ್ಲೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ. passions ಗಳ ಬೆನ್ನು  ಹತ್ತಿ, ಫಿಲಂ ಇಂಡಸ್ಟ್ರಿ ಅಂತಹ ಕ್ರಿಯೇಟಿವ್ ಫೀಲ್ಡ್ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ನನ್ನದೇ ಆದ  ತಯಾರಿ ಗಳನ್ನ ಮಾಡಿಕೊಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಕನಸಿನ ಕುದುರೆಯನ್ನೆರೋ ಪ್ರಯತ್ನ. 

ಆ "ಹಳದಿ-ಬಣ್ಣದ " ಪ್ರೇಮಿಗಳು  ಹೊರಟುನಿಂತರು ಇನ್ನೇನು. ಅವನು ಅವಳ ಚೇರ್ ಸರಿಸಲಿಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದ. ಅದು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿರೋ ಸಲಿಗೆ.  ಒಂದು ಘಂಟೆ ಮುಂಚೆ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿದ್ದ ಭಯ, ಇರುಸು-ಮುರುಸು ಈಗ ಮಾಯ. ತುಟಿಗಳು ಮಂದಹಾಸ ಬೀರುತ್ತಿವೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಕೈಗಳು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿವೆ. ಬಾಗಿಲತ್ತ ನಡೆದರು. 

ಅವನು ಅವಳ ಬಣ್ಣದ ಲೋಕಕ್ಕೆ  ಕಾಜಿನ ಕದ ತೆರೆದ..  

Office cab

We need to touch the base together.. let me know when you have extra bandwidth for this..’ –Francis ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ. 

‘Sure frank!' - ಈಕಡೆ ಇಂದ. 

sideways lap-top ಬ್ಯಾಗ್ ನಾ ಹಾಕೊಂಡು ಸೀಟ್ ಇಂದ ಎದ್ದ. ಸುಮಾರು 28-29 ವರ್ಷ ವಯ್ಯಸ್ಸು. ಕಥಾನಾಯಕ ಒಬ್ಬ ಸಾಫ್ಟ್ವೇರ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್. ಸ್ಟೇಟಸ್ ಕಾಲ್ ಮುಗಿಸಿ ಒಮ್ಮೆ ಗಡಿಯಾರ ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಆಗಲೇ 8:20. ಸರಿಯಾಗಿ 8:30 ಗೆ ಇರತ್ತೆ ಕಂಪನಿ ಕ್ಯಾಬ್. ಎರಡು ಘಂಟೆ ಪ್ರ್ಯನಾ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ. ಕ್ಯಾಬ್ ಗಳು ನಿಲ್ಲೋ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್-ಏರಿಯಾ ಹತ್ತಿರ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದ. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿನ ಸಿಲ್ವರ್ ಕಲರ್ ನ thermos-flask ಥರ ಇರುವ ಬಾಟಲಿ ಇಂದ ಎರಡು ಸಾರಿ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿದು ಕ್ಯಾಬ್ ಒಳಗೆ ಹತ್ತಿದ್ದ. ಮುಂದೆ ಸುಮಾರು ಸೀಟ್ ಖಾಲಿ ಇದ್ರೂ ತೀರ ಹಿಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲೇ ಹೋಗಿ ಕೂತುಕೊಂಡ. ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೂ ಜನ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದರು ಇವನನ್ನ. ಯಾರನ್ನೂ ಮಾತಾಡಿಸದೇ ತನ್ನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಸೆಟ್ಲ್ ಆಗ್ತಾನೆ. i-pod ಹಚ್ಚಿ ಹಾಡು ಕೇಳುತ್ತ ಮಲಗುತ್ತಾನೆ. ಏಳೋದು ಒಮ್ಮೇ  ತನ್ನ ಮನೆ ಬಂದ  ಮೇಲೇನೆ. ನಡು ನಡುವೆ ಎಚ್ಚರ ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಬಾಟಲಿ ಇಂದ ನೀರು ಕುಡಿದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯ ಹೀಗೆ. ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಜನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಅನುಮಾನ . ಆ ಬಾಟಲಿ ಇಂದ ಅವನು ಕುಡಿಯೋದು ನೀರು ಅಲ್ಲ, ಹಾಟ್-ಡ್ರಿಂಕ್ಸ್ ಅನ್ಸತ್ತೆ .  ಅವನ ಪಕ್ಕ ಹೋದರೆ ಆ ಥರ ಸ್ಮೆಲ್ ಕೂಡ ಬರುತ್ತೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಇರಬೇಕು ಅವನು ತೀರ ಕಡೆಯ ಸೀಟ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂರೋದು.

ಆವತ್ತು ಹಾಗೆ. ಬಸ್ ಒಳಗೆ ಬಂದು ತನ್ನ ಸೀಟ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂತ. ಬಾಟಲಿ ಇಂದ ನೀರು ಕುಡಿದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ. 

ನಿದ್ದೆ. ಕನಸು. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಅವಳು... 

'ಹುಡುಗಿ ನೆರಳು, ಕತ್ತಲಲಿ ಮುಖ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೆರಳಲ್ಲೇ ಬೆಳಕಿನ ಹಾಗೆ ಅಷ್ಟೋ ಇಷ್ಟೋ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಅಡ್ಡಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಏನನ್ನೋ ಹುಡುಕುತ್ತಾಳೆ. ಇವನನ್ನು ಹೆಸರು ಹಿಡಿದು ಕರೀತಾಳೆ. ಮೈಯ್ಯೆಲ್ಲ ಬೆವರು. i'm a bad bad girl, i'm gonna rock your world..witha gun in my hand, coz i'm a bad bad girl.. ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿರೋ   i-pod ಹಾಡಿನ ಶಬ್ದ ಅದು. ಕನಸಲ್ಲೇ ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗಿ ಹಾಡಿದಂತಿದೆ. ಕನಸು ಯಾವುದು , ನಿಜ ಯಾವುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸುವಷ್ಟು ಎಚ್ಚರ ಇಲ್ಲ ಮನಸಿಗೆ. 'bye ಆದಿ' ಅಂತ ಯಾವುದೋ ಹೆಣ್ಣು ಧ್ವನಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತಿದೆ.. 

ಒಂದೂ-ವರೆ ಘಂಟೆಯ ನಂತರ ಹಾರ್ನ್ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚರ ಆಗಿತ್ತು. ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅವನ ಮನೆ. ಬ್ಯಾಗ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬಸ್ ಇಳಿದ.  

ದಿನಾಲು ಹೀಗೆ ನಡೀತಿತ್ತು. ಬಸ್ ನ ಆ ಕೊನೆಯ ಸೀಟ್ ಅವನಿಗೆಂದೆ ಕಾದಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ರೂಢಿ ಆಗಿತ್ತು. ಈತ ಒಂಥರಾ ಮನುಷ್ಯ, ಅವನ ಪಾಡಿಗೆ ಅವನನ್ನು ಬಿಡುವುದು ಸೂಕ್ತ ಅಂತ ಕೆಲುವು ಜನ. ಇವನಿಗೆ ಜಂಭ, ದುಡ್ಡಿನ ಮದ.. ಕುಡ್ಕೊಂಡೆ ಮಲಗುತ್ತಾನೆ, ಯಾರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹಲವರು ಅಂದುಕೊಂಡಿರಬಹುದು. ಕೆಲವರಂತೂ ಈತ ಮೂಗ ಇರಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಬಸ್ ಡ್ರೈವರ್ ಸಹ ಈತನಿಗೆ ಕೊಬ್ಬು ಜಾಸ್ತಿ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡು ಮಾತನಾಡಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ನಡೀತಿರಬೇಕಾದರೆ ಒಂದು ದಿನ ಮಾತ್ರ.. . 

ಬಸ್ ಚಲಿಸುವ ರಭಸಕ್ಕೆ ಗಾಳಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಜೋರಾಗಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಛಳಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದರೆ ಜೋರು ಮಳೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ತನ್ನ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಹಾಕಿದ. ಏನೋ ಶಬ್ದ, ನೋಡಿದರೆ ಮುಂದೆ ಕೂತ ಹುಡುಗಿ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಹಾಕಲು ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಎರಡು ಕೈಗಳಿಂದ ವಿಶ್ವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿ, ಕಿಟಕಿ ಹಾಕಲಾಗದೆ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಒಮ್ಮೆ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗೆ ಇವನನ್ನ ನೋಡುತ್ತಾಳೆ. ಹೊಸ ಮುಖ. ಈ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇವಳನ್ನು ಇದೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನೋಡಿದ್ದು. ಅಥವಾ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಇದೆ ಬಸ್ಸು ಇರಬಹುದು. ತನಗೆ ಈಗೀಗ ಯಾರ ಪರಿಚಯವೂ ಇಲ್ಲ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ. ಅವಳು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಸೀಟ್ ಇಂದ ಎದ್ದು ಅವಳ ಕಿಟಕಿಯನ್ನ ಹಾಕಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ. 'Thank you for that..' ಅಂದಳು ಹುಡುಗಿ. ಹೊಸ ಪರಿಚಯದ ಸಲಿಗೆ ಇಂದ. ಅವಳನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿ that's ok  ಅನ್ನೋ ಥರ ತಲೆ ಆಡಿಸಿ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ವಿರಾಜಮಾನನಾದ. ಗುಡುಗು ಮಳೆ ಗಾಳಿಯ ಶಬ್ದ ಆ ಕಿಟಕಿಯ ಜೊತೆ ಮುಚ್ಚಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಶಬ್ದ ಕೂಡ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟೊಡನೆ ಮುಚ್ಚಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ bottle ನಿಂದ ಏನನ್ನೋ ಕುಡಿದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ. ಆ ಮುಂದಿನ ಕಿಟಕಿಯ ಹುಡುಗಿ ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. 

'Excuse-me, If you don't mind can I have some water please..' ಅಂತ ಆ ಸಿಲ್ವರ್ thermos flask ನತ್ತ ಕೈ ಮಾಡಿ ಕೇಳಿದಳು. 

ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಕೂತೊರಿಗೆಲ್ಲ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಅವರು ನೋಡಿದ ಹಾಗೆ ಇವನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದ ಮೊದಲ  ಇವಳು. ಆ ಬಾಟಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಏನಿದೆಯೋ, ಅದನ್ನು ಅವಳಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೋ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲ ಅಂತಾನೋ. ಹೊಸ ಹುಡುಗಿ ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪಾಪ ಅವಳಿಗೆ ಇವನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಎಲ್ಲರೂ  ವಾರೆ ಗಣಿಂದ ಅವರನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. 

ಅವನು ತನ್ನ bottle ನ ನೋಡಿದ ಒಮ್ಮೆ ನಕ್ಕು. ತಲೆ ಅಡ್ಡಡ್ಡ ಆಡಿಸಿ ಸಾರೀ ಅಂತ ಅಂದಿದ್ದ. ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಹುಡುಗಿನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾಪ ನೀರು ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ ಈತ ಇಲ್ಲ ಅಂದುಬಿಡೋದೇ ಅಂತ. ಅವಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ embarrassed ಅನ್ಸಿದ್ರು ನೋ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್, ಇಟ್ಸ್ ಓಕೆ ಅಂತ ಮುಂದೆ ತಿರುಗಿ ಕೂತಿದ್ಲು. ಮುಂದಿನ ಸೀಟ್ ನಿಂದ ಯಾರೋ bottle ಪಾಸ್ ಮಾಡಿದರು, ಆ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿದು thank you ಅಂತ ಹೇಳಿ ತನ್ನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ settle ಆದಳು. 

ಮರುದಿನ ಇವಳು ಕಿಟಕಿಯ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ತುಸು ಬೇಗನೆ ಬಂದು ಕೂತಿದ್ದಳು. ಹೊತ್ತಾಗೊವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗ ಬಂದದ್ದು ಕಂಡಿತು. ಅವನು ಎಂದಿನಂತೆ ಒಂದು ಸಿಗರೆಟ್ ಹಚ್ಚಿ, ತುಸು  ನಿಂತು bottle ನಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ಕುಡಿದು ಸೀದಾ ಬಸ್ ಹತ್ತಿ ಹಿಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತ. ಒಂದು ವಾರ ಪೂರ್ತಿ ಅವನನ್ನು observe ಮಾಡಿದ್ದಳು.  ದಿನ ಅದೇ behavior  ಬೇರೆಯವರನ್ನ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದಿದ್ದಳು ಅವನು ತುಂಬಾ reserved ಮನುಷ್ಯ ಅಂತ. ಅದೇ ಒಂದು ವಾರದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಚಯ ಆಗಿದ್ದಳು. ಮೊದಲೇ ಮಾತು ಜಾಸ್ತಿ ಇವಳದ್ದು. 

ಈಗ ತಾನೇ engineering ಮುಗಿಸಿ ಬಂದು ಕಂಪನಿ ಸೇರಿದ್ದಳು. ತೀರ ನೇರ ಕೂದಲು, ಮ್ಯಾಚಿಂಗ್ ಕಿವಿ ಓಲೆ ಗಳು, ಸಿಂಪಲ್ ಆದರು attractive ಅನ್ನಿಸುವ ಉಡುಪು. ಎಲ್ಲರ ಜತೆನೂ ಚೆಲ್ಲು - ಚೆಲ್ಲಾಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾಳೆ. ನೋಡೋಕೆ ತುಂಬಾ ಚೆಲುವೆ. ಮೂಗಿನ ಬಲಗಡೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ  ಮಚ್ಚೆ ಇದೆ, ಅದರಿಂದ ಇವಳ ಅಂದ ದ್ವಿಗುಣವಾದಂತಿದೆ. 

ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಕೂರೋ ಸ್ವಾತಿ ನ ಕೇಳಿದಳು.. 
'ಅಲ್ಲ ಕಣೆ, ದಿನ ಹೀಗೆ ಏನನ್ನೋ ಕುಡಿದೆ ಬಸ್ ಹತ್ತುತ್ತಾನೆ. ಇದನ್ನು ಏನಾದರು officials ನೋಡಿದರೆ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಆಗೋದಿಲ್ವೆ '

'ಆಗತ್ತೆ ನಿಜ, ಬಟ್ ಅವನು ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಇರ್ತಾನೆ. He seems harmless, ಅದಕ್ಕೆ ಯಾರು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಆರು ತಿಂಗಳಿಂದ ಹೀಗೆ, ಮೊದಲು ಸರಿಯಾಗೇ ಇದ್ದನಂತೆ. ಡ್ರೈವರ್ ಹೇಳ್ತಿದ್ದ, ಅವಾಗೆಲ್ಲ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಂತ. ಈ ವಯ್ಯಸ್ಸಲ್ಲೇ ಅದ್ಯಾಕೆ ಕುಡಿತಾರೊ. But He is cute ಅಲ್ವೇನೆ, ಅವನ ಆ heavy attitude ಗೆ ನಾನಂತೂ ಬಿದ್ದೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ ' ಅಂತ ನಕ್ಕಿದ್ಲು ಸ್ವಾತಿ. 

ಇವನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ, ಬೇರೆ ಹುಡುಗರ ಥರ ಯಾಕೆ ಇಲ್ಲ. ಒಬ್ಬನೇ ಇರ್ತಾನೆ, ಯಾರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾವ ಹುಡುಗಿನೂ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಲ್ಲ. ಏನೋ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಇದೆ. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ತಿಳ್ಕೊಬೇಕು ಅಂತ curiosity ಆಗಿತ್ತು . ಒಂದು ದಿನ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಅವನನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸಬೇಕು, friendship ಆದರು ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತೆಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಹುಡುಗ ಬುದ್ಧಿ ಬೇರೆ ಇನ್ನು ಅವಳಿಗೆ. 

ಆವತ್ತು ಅವನ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲೇ ಹೋಗಿ ಕುಂತಳು. ಅವನು ಬಂದು ತನ್ನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ. ಬಸ್ ಹೊರಟಿತು, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅವನು ನಿದ್ದೆ ಹೋದ. ಸೈಡ್ ಇಂದ ನೆ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿತ್ತಿದಳು. ಒಂದು ಸಾರಿ ಸ್ವಾತಿ ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜ ಅನ್ನಿಸಿತು.. HE IS Cute!! ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಸ್ಕೋಪ್ ತಗೋತಾನೆ handsome ಫೆಲೋ..  ನನಗೇನು ಕಡಿಮೆ,ಹುಡುಗೀರೆ ಬಂದು ಮಾತನಾಡಿಸಲಿ ಅನ್ನೋ ಜಾತಿ ಇರಬೇಕು ಇವನದ್ದು. ಏನೇ ಆಗಲಿ ಬೇರೆ ಹುಡುಗರ ಥರ ಬಂದು ಹಲ್ಲು ಕಿರಿದು ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಇವನು ಸ್ವಲ್ಪ ಡಿಫರೆಂಟ್. ಪರ್ಸನಾಲಿಟಿ ನಲ್ಲಿ weight ಇದೆ ಮಾತ್ರ .  ನನಗಿಂತ ಒಂದು ಮೂರು-ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವನಿರಬೇಕು. 

ಒಂದು ಸಾರಿ ಡ್ರೈವರ್ ಸಡನ್ ಆಗಿ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿದ. ಇವನ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ಸೀಟಿಂದ  ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅವಳ ಕಾಲ ಹತ್ತಿರ. ಇವಳು ಬಗ್ಗಿ ಅದನ್ನ ತಗೊಂಡು ಅವನ ಕೈ ತಾಕಿಸಿ, excuse me.. ಯುವರ್ ಫೋನ್ ಅಂದಳು. ಅವನು 'ಒಹ್, thank you ' ಅಂತ ಅದನ್ನ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. 

'Blackberry ನಾ? Its ಸೊ ಬೋರಿಂಗ್!! '  ಅವನ ಫೋನ್ ಮೇಲೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ಕೇಳದೆ ಕೊಟ್ಟಳು. 

ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ನೋಡಿ, ಕಿರುನಗೆಯಿಂದ ತಲೆ ಆಡಿಸಿದ. ಹೌದು ಎಂಬಂತೆ. 

'By the way i am Priya ' ಅದೇ ಸಲಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು. 

'Hey..' ಅಂತ ಅಂದು, ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ನಕ್ಕು ಮತ್ತೆ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ settle ಆದ. 

''What the hell??.. ನಾನಾಗೆ introduce ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ತನ್ನ ಹೆಸರು ಕೂಡ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ . ದಿಸ್ ಇಸ್ ಸಿಕ್. ಅಂತ ಮನಸಲ್ಲೇ ಬೈದಳು. 

ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಮುಂದೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಕೂತುಕೊಂಡಳು. ಒಂದು ಮನಸು ಯಾಕಾದರೂ ಇವನನ್ನ ಮಾತನಾದಿಸಿದೇನೋ ಅಂದರೆ, ಇನ್ನ್ನೊಂದು ಮನಸು ಇಲ್ಲ ರೆಸ್ಪಾನ್ಸ್ ಹೇಗೆ ಬರಲಿ.. I should find out what's his problem ಅಂತಿತ್ತು. 

ಇನ್ನೇನು ಅವನ ಮನೆ ಬಂತು, ಇಳಿದುಕೊಂಡ. ಆದರೆ ಏನನ್ನೋ ಮರೆತು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ಒಂದು ಬಿಳಿ  ಕವರ್. ಯಾರು ನೋಡಿಲ್ಲ ಅದನ್ನ, ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋದೂ ಬೇಡ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನೇ ಅವನಿಗೆ ಅದನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಳು. 

ಇವಳು ಇರುವುದು P.G ನಲ್ಲಿ. ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ, ಬೆಡ್ ಮೇಲೆ ಮಲಗೋ ವೇಳೆಗೆ ಆ ಕವರ್ ನೆನಪು  ಆಯ್ತು. ಅದನ್ನ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ನೋಡೋದು ತಪ್ಪೇ, ಆದರೆ ನಾನು ನೋಡಲೇಬೇಕು. ಬೇಕಾದರೆ ಮತ್ತೆ ಅದನ್ನು ಮೊದಲಿನಂತೆ arrange ಮಾಡಿದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಪೋಲಿ ನಗುವಿನಿಂದ ತೆರೆದಳು. 

ಮೊದಲನೆಯದು insurance ಬಾಂಡ್.. 

Policy Holder’s name      :      Priya Aaditya

Age                              :      25

Nominee                       :      Aaditya

Policy commencement date:  15^th November 2009.

Maturity Date                 :      15^th November 2024. 


ಇನ್ನೊಂದು ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ಇವನ Voter-ID ನ ಫೋಟೋ ಕಾಪಿ.. 

ELECTION COMMISSION OF INDIA

Identity Card

TKH1310242

Elector’s Name       :      Aaditya

DOB                     :      09/11/1985

Father’s name        :      Sheshadri

Sex                      :      Male

So, He is Aditya! ಅಂದರೆ ಪ್ರಿಯ ಇವನ ಹೆಂಡತಿ ನಾ? 28 ವರ್ಷ ವಯ್ಯಸ್ಸು ಸಾಹೇಬರಿಗೆ ಮದುವೆನೂ ಆಗಿದೆ ಸಾಲದ್ದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಹೆಸರೇ ಇದೆ ಅವಳಿಗೂ. . ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ಕನಸು ಕಟ್ಟು ಕೊಂಡಿದ್ದೆನಲ್ಲ ಈ handsome fellow ಗೋಸ್ಕರ. ಛೆ!! ನನ್ನ first crush ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಹುಡುಗನ ಮೇಲೆ ಆಗಬೇಕಾ! ಅಂತ ನಕ್ಕಳು. 

ಇನ್ನೊಂದೆರಡು ಪೇಪರ್ ತೆಗೆದು ನೋಡಿದಳು ಕವರ್ ನಿಂದ.. 

Marriage certificate ನ photocopy ಜೊತೆಗೆ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯ famili photo.

Oh my goodness!! She is so beautiful. ನನಗಿಂತನೂ ಒಂದೆರಡು ಪಟ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗೆ ಇದಾಳೆ . ಮದುವೆ ಡೇಟ್ ಬರೆದಿದೆ ಹಿಂದೆ 5th Sept 2009. ಪೇರ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, They really are made for each other ಅಂದು ಕೊಂಡಳು. 

ಮತ್ತೆರಡು ಪೇಪರ್ ಇದೆ. ಒಂದರಲ್ಲಿ medicall bills ಗಳ attachments. ಸುಮಾರು 2.5  ಲಕ್ಷದ್ದು!!. ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟ್ಸ್ ಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಿಯಾಳ  ಹೆಸರು ಇದೆ. 

ಮತ್ತೊಂದು ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ಇರೋದು Policy amount claim ಮಾಡೋ request application!!

ಪಾಲಿಸಿ ಹೋಲ್ಡರ್ ಹೆಸರು ಪ್ರಿಯ, nominee ಆದಿತ್ಯ. ರಿಕ್ವೆಸ್ಟ್ ಫೈಲ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಆದಿತ್ಯ ನೆ. ಮ್ಯಾರೇಜ್ ಪ್ರೂಫ್ ಗಾಗಿಯೇ ಈ ಎಲ್ಲ ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟ್ಸ್ ಹಾಗು ಫೋಟೋಸ್. 

ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಮನಸು blank ಆಯ್ತು.. 

ಅಂದರೆ??.. ಮದುವೆ ಆಗಿದ್ದು 05th Sept 2009, ಈ ಪಾಲಿಸಿ ನ ಆದಿತ್ಯ ನೆ ಪ್ರಿಯಾಳ  ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಸಿದ್ದು 15th November 2009 ನಲ್ಲಿ. ಈಗ ಪಾಲಿಸಿ ಗೆ ಮೂರು ವರ್ಷ ಆಗಿದೆ. ಮೆಡಿಕಲ್ ಬಿಲ್ಸ್ ಇರೋ ಡೇಟ್ 12th January 2013. ಈ ರಿಕ್ವೆಸ್ಟ್ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ಪಾಲಿಸಿ ದುಡ್ಡನ್ನ ಕ್ಲೇಮ್ ಮಾಡೋಕೆ ಬರೆದಿದ್ದು. ನೋಮಿನಿ ID proofs ಇವೆ. maturity ಗು ಮುನ್ನ ಹಣ ನಾ claim ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ. So??..Does it mean...????

ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಆಕಾಶ ಬಿದ್ದಂಗಾಯ್ತು ತಲೆ ಮೇಲೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯ, ದುಃಖ ಒಮ್ಮೆ ಆಗಿತ್ತು. ವಿಷಯ ನಾ ಡೈಜೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಕಷ್ಟ ಆಯ್ತು. ಆವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆ ಇಲ್ಲದೆ ಚಡಪಡಿಸಿದ್ದಳು ಪ್ರಿಯ.. 

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಬಂದು ಅವನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಆ ಕವರ್ ಇಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಪಕ್ಕ ಕೂತ ಸ್ವಾತಿ 'ಏನೇ ಪ್ರಿಯ??.. ನಿನ್ನೆ ಅವನನ್ನ ಏನೋ ಮಾತಾಡಿಸಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ, friendship ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ. ಏನ್ ಮೇಡಂ? full flat ನಾ ಪಾರ್ಟಿ ಮೇಲೆ?? ನಾವು line ನಲ್ಲೆ ಇದೀವಮ್ಮ ಆ ಅಗ್ನೀಪಥ್ ಅಮಿತಾಭ್ ಬಚ್ಚನ್ ಗೋಸ್ಕರ.. ' ಅಂತ ನಕ್ಕಿದ್ದಳು. 

ಮುಂದೆ ಕೂತ ಗಿರಿ- 'ಬಂದ ನೋಡು ರೋಬೋಟ್, ಈಗ ಹೋಗಿ settle ಆಗ್ತಾನೆ ತನ್ನ ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ' ಅಂತ ಲೇವಡಿ ಮಾಡಿದ್ದ. 

ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಳು ಪ್ರಿಯ.. 

ಆದಿತ್ಯ ಮತ್ತದೇ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಆ ಮರೆತು ಹೋದ ಕವರ್ ನ ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದ. ಬ್ಯಾಗ್ ಸೈಡ್ ಸರಿಸಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ್ದ. 

ನಿದ್ದೆ. ಕನಸು. ಕನಸಲ್ಲಿ ಅವಳು.. . 

ಪ್ರಿಯಾಳ ಕಣ್ಣಿನ ಮೋಡ ನೀರೋಡೆದಿತ್ತು. 

From his Diaries..

                                                                    

                                                      

Its quarter past two,

I’m waking wit a woe.

Neither d moon is new..

Nor the clouds tryin'a move.

Was it a dream or some thoughts, do i've to know..?

......lost n confused..eh!!.. a deja-vu??

Cuddled in your memories..being perplexed

The only thing I do.. is to miss you!!

                               

                                                                    Aditya couldn't believe he wrote it in the mid-night when he found this scribbled sheet besides when he woke up in the morning. It was a Sunday, he smiled on whatever he read and hide his head below the pillow to eke out some more sleep.

                                      --(An hour later)--

                                            Had he not cleaned his rack in his room, he couldn't find the diary which he himself hid long before.

"It’s too hard to write now,

                           I give up.

 Everything out there is so dolor..

 It hurts yet more without u..  

                        ..I give up"

                                                   -The last page read.

                                                It was the last thing he wrote in his diary which once used to be, and now a dusty book hidden under the sands of time.

He remembered the last letter he received from her then.. 

                                                                             

                           Dear Adi,

                           Your love for me, its so true..

                           so deep n dear, as selfless as u.

                           Life would be delight if i had been with u..

                           but the time is less n the days are few.

                           Learn not to miss me much as time passes by..

                           though not easy for me i need to say.. Good bye.

                           With love,

                           Priya.

                                             She was a beautiful girl, Priya. She loved him more than anything... perhaps more than life. He knows it takes a lifetime to digest her absence in his life. But he says he never miss her now.. He finds her instead, in every deed he does and every smile he sees around. He says love is not a worldly thing to die for... it’s her and her memories to live for. 

It was now after a long time did he write in his diary yet again..

                     "Love is selfless, love is to give,

                     Neither to own the person nor to glue to.

                     It's beyond it... above all

                     Love is to live for and Love is to give.

                     Never do I weep and never do I frown..

                     It’s your love tat bring the smiles since I'm never alone                      Priya.. Never do i miss you.. for i always find u.

                     Everywhere."

P.S.- To the everlasting love. :).                                                             

                                                                                        

ಅವಳ ರಂಗೋಲಿ - ೨

 ...ಹೀಗೆ ದಿನ ದೇವಾಲಯ, ಬಸವೇಶ್ವರ ನಗರದ ಬೀದಿಗಳು, ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಭೇಟಿ ಆಗ್ತಾನೆ ಹೋಯ್ತು . ನೋಡ್ತಾ ನೋಡ್ತಾನೆ we were goodfriends. ಅವರ ಮನೆಗೂ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋದಳು ನನ್ನ. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ್ನ ಭೇಟಿನೂ ಮಾಡಿಸಿದಳು. ಅವಾಗೆಲ್ಲ ರಂಗೋಲಿ ನ ತುಳಿದೇ ಹುಷಾರಾಗಿ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ ಅವಳ ಮನೆಗೆ. ಅವರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನೂ close ಆದರು. ಆಮೇಲೆ ಅವ್ರು ಇಲ್ಲದಿರೋ ಟೈಮ್ ನಲ್ಲೂ ಕರಿತಿದ್ಲು ಮನೆಗೆ. ಬೋರ್ ಹೋಡಿತಿದೆ ಶರಣ ಮನೇಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಇದೀನಿ ಬಾರೋಅಂದ್ರೆ ಸಾಕು . ಪಾರ್ಟಿ ಹಾಜರ್!! ಹುಡುಗೀರನ್ನ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ನೋಡೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ ನೋಡಿ ನಮಗೆ.
Soft corner!
 

ಹೀಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಅವರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲದಿರೋ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಕರೆದಿದ್ದಳು ಮನೆಗೆ . ಒಂದು ರೋಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ಕಥೆ ನೆ ಆಗೋಯ್ತು ಆವಾಗ.
 ಈ ಲೈನ್ ನ ಓದಿ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಈ ಭಾಗಾನಾ ಏನಾದ್ರೂ ದಿಶಾ ಓದಿದ್ದಿದ್ರೆ?? ಏನ್ ಅನ್ಕೊತಿದ್ಲು ಅನ್ನಿಸ್ತು.. ನಗು ಬಂತು.. ಮತ್ತೆ ಮುಂದೆ ಓದಿದೆ ಕಥೆ ನಾ .
 

ಆವತ್ತು ನನ್ನ drawing-room ನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಸಿ ಕಾಫಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದಳು ದಿವ್ಯ. ಕಾಫಿ ಕೊಡೋವಾಗ ಅವಳ ತೋರ್ಬೆರಳು ಅದ್ರಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ಹೋಯ್ತು. 
 

'ಒಹ್.. i am  sorry.. ಬೆರಳು ಅದ್ದಿಬಿಟ್ಟಿತು, ಬೇರೆ ತರ್ಲಾ??' ಅಂದ್ಲು 
 

ಛೆ ಛೆ.. ತಾ ಇಲ್ಲಿ i don't mind ಅಂತ ಇಸ್ಕೊಂಡು ಕುಡಿದೆ .
 

ಒಂದು ಸಿಪ್ ತಗೊಂಡು 'actually, It's much sweeter now ದಿವಿ, ಅಷ್ಟು ಸ್ವೀಟ್ ನಾ ನಿನ್ನ ಬೆರಳು' ಅಂದೇ. 
 

'ದಿವ್ಯ' ಇಂದ 'ದಿವಿ' ಗೆ ಬಂದಿತ್ತು ಆಗ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ .

 'ಈಡಿಯಟ್! ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟು ಜನ ಹುಡುಗೀರಿಗೆ flirt ಮಾಡ್ತಿಯೋ ' ಅಂದ್ಲು 

'Hey..ಇಲ್ಲ ಕಣೆ, ಸುಮ್ನೆ ಅಂದಿದ್ದು ' ಅಂದೇ ನಗ್ತಾ.
 

'ಸುಮ್ನೆ ಅಂದ್ಯಾ? ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಸ್ವೀಟ್ ಇಲ್ಲವೇನೋ '
 

'ಹಾಗಲ್ವೆ, you are sweet, in-fact very sweet' ಅಂದೆ.
 

'ನಿಂಗೆ ಹೆಂಗ್ ಗೊತ್ತು ನಾನ್ ಸ್ವೀಟ್ ಅಂತ?? ಟೇಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ಯ ಯಾವಗಾದ್ರು??' ಅಂದ್ಲು.
 

ಇದೆಲ್ಲ ಎಲ್ಲೊ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ ಅನ್ನಿಸ್ತು.. ಏನೇ ಅನ್ನಿ, ಆ ದಿನ ನೇ ಲಕ್ಕಿ.
 

'ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಟೇಸ್ಟ್ ಮಾಡೋಕೆ ಚಾನ್ಸ್ ನೆ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ' ಅಂದೆಬಿಟ್ಟೆ.
 

'ಲೇ Rascal!! ಸಕ್ಖತ್ ಪೋಲಿನೋ ನೀನು ' ಅಂತ ಪಕ್ಕಾನೇ ಬಂದು ಕೂತುಬಿಡೋದೇ
 

ಮನೇಲಿ ಬೇರೆ ಯಾರು ಇಲ್ಲ, ಇವ್ಳು ನೋಡಿದ್ರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡ್ತಿದಾಳೆ. ರೋಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ಮಾತುಗಳು ಸುರಿತಾನೆ ಇವೆ .
 

'So?' ಅಂದ್ಲು ನನ್ನ ಕಡೆನೇ ನೋಡಿ..
 

'So??' ಅಂದೇ ನಾನೂ..
 

'Nothing. finish your coffee and get lost!' ಅಂದ್ಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪದಿಂದ.
 

'ದಿವೀ....   ಯಾಕೆ? ಒಮ್ಮೆ ಏನಾರಾ ಆಗತ್ತೆ ನಿಂಗೆ?' ಅಂದೇ ಹುಸಿ-ಕೋಪದಿಂದ
 

'ಹೌದು, ಬರೀ ನಂಗೆ ಆಗತ್ತೆ. ನಿನಗೇನೂ ಆಗಲ್ವೇ ' ಅಂದ್ಲು
 

ನಂಗಾ??, ನಂಗೆ ಏನೇನ್ ಆಗತ್ತೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಹೋದ್ರೆ  ದಿನ ಸಾಕಾಗಲ್ಲ ಈಡಿಯಟ್ ಅಂತ ಅನ್ಕೊಂಡೆ ಮನಸಲ್ಲಿ. ಇದೆ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ ಇವಳನ್ನ ತಬ್ಬ್ಕೊಂಡು i love you ದಿವಿ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಹೇಳಲಿಲ್ಲ ನಾನು .
 

'ಅಲ್ಲ ಕಣೋ, ನಿಂಗೆ ಒಂದು ಹುಡುಗಿ ಇಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಕೂತರೆ, ಅದು ಯಾರು ಇಲ್ಲದೆ ಇರೋವಾಗ, ಏನು ಅನ್ಸಲ್ವಾ' ಅಂದ್ಲು.
 

ಇಷ್ಟು ಸಾಕಾಗಿತ್ತು, ಬೇಲಿ ಹಾರಿರೋ ಹುಲಿ ಥರ ಮನಸು ಸಜ್ಜಾಯ್ತು. ಕಾಫಿ ಕಪ್ ನ ಕೆಳಗೆ ಇಟ್ಟೆ. ಅವಳ ಕೈ ನ  ಹಿಡಿದು..
 

'ದಿವಿ, ಏನು ಮಾತಾಡಬೇಡ ಸುಮ್ನೆ ಕೇಳು ' ಅಂದೇ..
 

ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ, ಹೇಳೋ ಈಡಿಯಟ್, ನಾನೇನು ಅನ್ನಲ್ಲ ಅಂದಂಗಿತ್ತು
 

'ದಿವಿ, ಆವತ್ತು ನೀನು ಹಾಕಿದ ರಂಗೋಲಿ ನಂಗೆ ಇನ್ನು ನೆನಪು ಇದೆ, ತುಳಿದಿದ್ದನ್ನ ಸರಿ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ಮೊದಲಿಂದ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಾರಿ ಹಾಕಿದಿನಿ..ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ. ಅದೇ ರಂಗೋಲಿ ನ ನೀನು ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಹಾಕ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ನನ್ನ ಮನೆ ಮುಂದೆ ರಂಗೋಲಿ ನಾ ಹಾಕ್ತಿಯ ದಿವಿ?? ನನ್ನ ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನೋಳಾಗಿ ಬರ್ತೀಯ? I really love u so much Divi, Do u love me too??' ಅಂತ ಒಂದೇ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ..... 
 

No response!! 

ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಸಾಧ್ಯ  ದೊಡ್ಡವುಆಗಿದ್ದವು . ನನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಅವಳು. ಹೆದರಿದ್ಲು. ನಾನ್ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ್ರೆ..... .. ಅವಳ ಅಪ್ಪ!!
 

ಅದೇ ಟೈಮ್ ಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ರು. ನನಗೆ ಮಯ್ಯಲ್ಲಿ ಬೆವರು ಇಳೀತು . ಒರ್ಸ್ಕೊಂಡು  ಹತ್ರ ಹೋಗ್ತಾ ಹಾಯ್ ಅಂಕಲ್, ಈಗ ಬಂದ್ರಾ  ಅಂತ ತಡವರಿಸುತ್ತಾ.. ದಿವ್ಯ ನಾನು ಬರ್ತಿನಿ..  ವಿಲ್ ಸೀ ಯು ಸೂನ್ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಓಡೇಬಿಟ್ಟೆ.
 

ಆವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೇನೆ ಇಲ್ಲ ಕಣ್ಣಿಗೆ, ಅವಳದೇ ಯೋಚನೆ. ಪಾಪ ದಿವಿ ಅವರ ಅಪ್ಪನ ಹತ್ರ ಏನ್ ಬೈಸಿಕೊಂಡ್ಲೋ. ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಅವ್ಳು ಪಾಪ ಅನ್ನಿಸ್ಕೋಬೇಕು . ಅವರ ಮಗಳನ್ನ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದನ್ನ ನೋಡಿ ಅವರ ಅಪ್ಪ ಒಂದು ಏಟು ಹೊಡದೇ ಬಿಟ್ರ ಅವಳಿಗೆ? ಮನೇಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ರಾದ್ಧಾಂತ ನಡೀತೋ  ಏನೋ. ಏನಾದ್ರೂ ಆಗ್ಲಿ ನಾಳೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅಂಕಲ್ ಮುಂದೆ ಸಾರೀ ಕೇಳಿ, ನೀವು ನೋಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ನಿಜ, ಇದರಲ್ಲಿ ಅವಳದೇನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ . ನಾನೇ ಅವಳನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು, ಈಗಲೂ ಅದನ್ನೆ ಕೇಳ್ತೀನಿ ಅಂಕಲ್ will you allow me to marry your daughter? ಅಂತ ಅಪ್ಪನಿಗೂ ಮಗಳಿಗೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಪ್ರೋಪೋಸ್  ಮಾಡಿ ಬಿಡೋಣ ಅನ್ಕೊಂಡೆ.
 

ಮುಂಜಾನೆ 6 ಘಂಟೆಗೆ ಎಚ್ಚರ ಆಯ್ತು. ದಿವ್ಯ 3:00 ಘಂಟೆಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದ messageನಾ ನಾನು ಆಗನೋಡಿದೆ.
 

'Hey Idiot!! LOL!! ಏನೋ ಅದು ನಿನ್ನೆ ನೀನ್ ಮಾಡಿದ್ದು. ಅಪ್ಪ ಫುಲ್ಲು ದಂಗಾಗಿದಾರೆ ಗೊತ್ತ. ಏನು ಮಾತಾಡ್ತಾನೆ ಇಲ್ಲ ನನ್ನ ಜೊತೆ. ಸರೀಗಿದಿಯ ಮಗನೆ ನೀನು. ಕಪಿ!!'
 

ಅಂದ್ರೆ?? ದಿವ್ಯ ಸಿಟ್ಟು ಆಗಿಲ್ಲ! at-least she's fine with it ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿ ಖುಷಿ ಆಯ್ತು. ಆದ್ರೆ ಮತ್ತ್ತೆ ಅವರ ಅಪ್ಪನ್ನ ನೆನೆದು ಖುಷಿ ಮರೆಯಾಯ್ತು . 
 

ದಿವ್ಯ!!! 

ಅವರ ಮನೆ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಅಂದೇ.
 

ಅಂಕಲ್ ಬಂದ್ರು 'ಬಾರೋ ಶರಣ್ ಒಳಗೆ ' ಅಂದ್ರು
 

ಹೃದಯಾ ನಾ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲೇ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಒಳಗಡೆ ಹೊದೆ. ಕುರ್ಚಿ ಮೇಲೆ ಕೂತ್ಕೋ ಅಂತ ಕೈ ಮಾಡಿದ್ರು, ಟಿವಿ ನಾ ರಿಮೋಟ್ ನಿಂದ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ನೋಡಿದ್ರು. ಅವರು ಮಾತಡೋ ಕಿಂತ ಮುಂಚೆ ನಾನೇ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹೃದಯಾನ ಅವರ ಮುಂದೆ ತೆರೆದಿಟ್ಟೆ... ನಾಲಿಗೆ ಜೊತೆಗೂಡಲು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಮಾಡಿತ್ತು.. .  

'ಅಂಕಲ್ ನೇರ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರ್ತೀನಿ. ನಿನ್ನೆ ನೀವು ನೊಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸತ್ಯ.  ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳಿಂದ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ದಿವ್ಯನಿಗೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅವಳದೇನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. It all started from me.. ಅಂಕಲ್ i've no way now other than saying this.. ನಾನು ಅವಳನ್ನ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀನಿ.  If you allow me then may i marry your daughter??' ಅಂತ ಒಂದೇ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ನಡುಗುತ್ತ, ಬೆವರು ವರಿಸುತ್ತಾ ಹೇಳಿದೆ. ಆ ಧೈರ್ಯ ನ ಪರಮಾತ್ಮ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ವರೆಗೂ ಎಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದನೋ. 
 

ಘೊಳ್!! ಅಂತ ನಕ್ಕಿದ್ ಶಬ್ದ.
 

ನೋಡಿದ್ರೆ ನಕ್ಕಿದ್ದು ದಿವ್ಯ!! ಕಿಚನ್ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ಲು.
 

 ಅಂಕಲ್ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹುಡುಕಿದಂಗೆ ಇತ್ತು. ಹೊಡಿದು ಓಡಿಸೋಕೆ ಏನಾದ್ರು ಹುಡುಕ್ತಾ  ಇದಾರ ? ಅಥವಾ ನಿಮ್ಮ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನ್ ಹಾಕು ಅಂತ ಫೋನ್ ತಗೊಂಡು ಗದರಿಸಿ ಕೇಳ್ತಾರಾ ಅಂತ ಅನ್ಕೊಂಡೆ.
 

'ಶರಣ್ ಮೊದಲು ಇದನ್ನ ತಗೋ, ಬೆವರು ಒರಿಸ್ಕೋ' ಅಂತ ಕರ್ಚಿಫ್ ಕೊಟ್ರು.
 

ನಂಗೆ ಏನು ತಿಳಿಲಿಲ್ಲ.
 

'ನೋಡಪ್ಪ, ನೀನು ಈಗ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನ ನನ್ನ ಮಗಳು ನಂಗೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಮುಂಚೆನೇ ಹೇಳಿದಾಳೆ . She too is interested in you ನಪ್ಪಾ.. ನಾನೇ ನಿಲ್ಲಮ್ಮ ಅವನ ಮನಸಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೋ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ '
 

'ನೋಡು ಶರಣ್, I know you from many days now. You are a good boy. You have a handsome job too. ನೀವು ಒಬ್ಬ್ರನ್ನೋಬ್ರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದಿರಾ, ಒಳ್ಳೆ ಸ್ನೇಹಿತರೂ ಆಗಿದಿರಾ. I don't have a problem in this regard. In-fact i believe in her decisions, ತುಂಬಾ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿನೇ ಅವಳು ಈ ಡಿಸಿಷನ್ ಗೆ ಬಂದಿರ್ತಾಳೆ.  I will be happy to get you both married. Now shall we talk to your parents my son?' 
 

ನಾನು ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಸ್ತಭ್ದ!! ಖುಶಿನೂ, ಆಶ್ಚರ್ಯ ನು ಒಮ್ಮೆ ಆಯ್ತು.
 

'ದಿವ್ಯಾ...  ಮೊದಲು ಇವನಿಗೆ ನೀರು ಕೊಡಮ್ಮ ಕುಡಿಯೋಕೆ. ತುಂಬಾ ಬೆವರ್ತಿದಾನೆ.. ಹ್ಹ ಹ್ಹ  ' ಅಂತ ನಕ್ಕರು ಅಂಕಲ್.
 

I just couldn't believe my ears.. ಅವಳು ನನಗಾಗಿ ಆ ನೀರಿನ ಗ್ಲಾಸ್ ತರೋವಾಗ ಎಂದಿಗಿಂತಲೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಂಡಳು. ಅವಳ ಆ ನಗುವಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಜೀವನಾ ನೆ ಇತ್ತು ಆವತ್ತು. ನಿನ್ನೆ ಅವಳಿಗೆ ನಾನು ನೀಡಿದ proposal ನ answer ನಾ ಇವತ್ತು ಅವಳು ಆ smile ನಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ಲು. ಅಲ್ಲೇ ಒಂದ್ಸಾರಿ ತಬ್ಬ್ಕೊಂಡು  ಮುದ್ದಾಡಿ ಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಆದರೆ ಅವರಪ್ಪ ಇದ್ರು. 
 

ಅಷ್ಟೇ!!  ಇನ್ನೇನು.. ಒಂದ್ ದಿನ ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ್ನ ಕರಿಸಿದೆ ದಿವ್ಯ ಮನೆಗೆ . ಎಲ್ಲರೂ ಮಾತಾಡಿದ್ರು. ಅಮ್ಮ ಮಾತ್ರ ದಿವ್ಯನ್ನ ನೋಡ್ತಾನೆ ಕೂತಿದ್ರು . she loved her..ಕೈ ಇಂದ ಎಷ್ಟೋ ಸಾರಿ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆನ ಸವರಿ-ಸವರಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದರು. ದಿವ್ಯ ನೂ ಅಮ್ಮನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಕದಲಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವರ ಪಕ್ಕ ನೆ ಕೂತಿದ್ಲು ಮಾತು ಮುಗಿಯೋ ವರೆಗೂ . That was the loveliest day of my life. ನಾನು ಪ್ರೀತ್ಸೋ ಎಲ್ಲರೂ, ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ದಿವ್ಯ, ಅವರ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲರು ಸೇರಿದ್ದರು ಖುಷಿ ಇಂದ. ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಳ್ತು. ಅತ್ತ ಇತ್ತ ನೋಡಿದೆ. ದಿವ್ಯ ಪಕ್ಕ ಬಂದು ಕರ್ಚಿಫ್ ಕೊಟ್ಲು. ನಿಜ, ಅವಳು ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ಲು.
 

ಮದುವೆ ಆಯ್ತು. ಛತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರಿ ರಂಗೋಲಿ ನೆ. ದಿವ್ಯ, ಅಮ್ಮ, ದಿವ್ಯನ ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಕಾಂಪಿಟಿಷನ್ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದ್ರು ಅನ್ಸತ್ತೆ. ಮದುವೆ ಆದ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದ ಮೇಲೆ ದಿವ್ಯ ತನ್ನದೇ ಡಿಸೈನರ್ ಬೋಟಿಕ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿದ್ಲು. ಆ ಬೋಟಿಕ್ ಗೆ ಹೆಸರು 'ದಿಷಾ ಬೋಟಿಕ್ '. ಮಗಳಿಗೆ ಇಡಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಹೆಸರನ್ನ ಮೊದಲೇ ಬೋಟಿಕ್ ಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ಲು..
 

ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿತ್ತು....  ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದೆ ಆ ಪೇಪರ್ ನಲ್ಲಿ ನಾನು ಬರೆದಿಟ್ಟ ಕಥೆ ನ..
 

'ಶರಣ ಬಾರೊ.. ಊಟ ಮಾಡೋಣ. ದಿಶಾ ಆಗ್ಲೇ ಮಾಡಿ ಮಲಗಾಯ್ತು' - ನನ್ನ ತಂಗಿ.
 

ದಿಶಾ ಳ  ರೂಂ ಗೆ ಹೋಗಿ, ಮಲಗಿದ್ದ ಅವಳ ಹಣೆಗೆ ಒಂದು ಮುತ್ತಿಟ್ಟು, ಬೆಡ್ ಮೇಲೆ ಅವಳು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಬುಕ್ ನ ನೋಡಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅವಳು ಬಿಡಿಸಿದ ರಂಗೋಲಿಗಳು. ಅವರಮ್ಮನ ಥರ ರಂಗೋಲಿ ಹಾಕೋ ಇಂಟರೆಸ್ಟ್. ನನ್ನ  ತಂಗಿ ಕಲಿಸಿರಬೇಕು.
 

' ಅಪ್ಪಾ.. ಅಪ್ಪಾ.. ' ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ದಿಶಾ.
 

'ಏನಿಲ್ಲ ಮಲಗು ಪುಟ್ಟಾ ' ತಲೆ ಸವರಿ ಮಲಗಿಸಿದೆ.
 

ಇವತ್ತಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಅಗಲಿ ಹತ್ತು ವರ್ಷ ಆಯ್ತು ದಿವ್ಯ. ದಿಶಾ ನಾ ಹೆತ್ತು ಎರಡು ವರ್ಷದ ನಂತರ ನಾವು ಮನೆ ದೇವರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋ ವೇಳೆ ಆದ ಕಾರ್ ಆಕ್ಸಿಡೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಅವಳು ತೀರಿದ್ದಳು. ಹಠ ಮಾಡಿ ದೇವರಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದು ಅವಳೇ. ಅವಳ ದೇವರಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಹಿಡಿಸಿದ್ದಳೋ ಏನೋ ಅವಳು. ದಿಶಾಗೆ ಆಗ ಆದ ಗಾಯದ ಗುರುತು ಇನ್ನು ಇದೆ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ. ಇದಾದ ನಂತರ ಈಗ ಮನೇಲಿ ಇರೋದು ಬರಿ ನಾನು, ದಿಶಾ ಮತ್ತು ದಿವ್ಯಳ ನೆನಪು. ನನ್ನ ತಂಗಿ ಅವಾಗವಾಗ ಬಂದು ಹೋಗೋದುಂಟು. 


ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಅವಳು ರಂಗೋಲಿಯ ಕಾವಲು ಸದಾ ಇದೆ. ಅದೇ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಎರಡು ಸಾಲು ಬರೆದೆ..
 

"ದಿವ್ಯಾ.. ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ರಂಗೋಲಿಯ ನೆನಪು ನೀನು,ಅದಾವ ಲೋಕದ ವಾಸಿಯೋ ನೀನೀಗ" 

ಕಣ್ಣು  ತುಂಬಿತ್ತು..